Nine days trekking in the Himalaya
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
28 Maart 2010 | Nepal, Pokhara
Net zoiets als Seven Years in Tibet, dezelfde omgeving, maar dan net even een ander verhaal! Een trektocht door de bergen in Nepal. Lekker back to basic! Wat een geweldige ervaring! We zijn gestart op 1100 meter hoogte en we zijn gestegen tot de basecamp (het hoogste punt waar je kunt komen) en het Anna Purna gebergte op zo’n 4500 meter kunt zien. Van dorpje naar dorpje trekken met je backpack op je rug en genieten van al het moois. De verschillende landschappen, de natuur, de dieren en de ontzettend vriendelijke mensen! De armoede die je overal ziet, maar toch stralen de mensen en zijn ze gelukkig. Slapen in theehuisjes, Nepalees eten, staand plassen en jezelf wassen met een tijltje water. Heerlijk primitief! En niet te vergeten uren lopen, soms wel 10 uur per dag. Wat hebben we het zwaar gehad, maar wat was het ook ontzettend gaaf!
De dag dat we zouden starten met de trekking was Eef ontzettend misselijk geworden. Echt alles kwam eruit! Maar aangezien we een behoorlijk strak programma hadden, moesten we later op die dag toch echt beginnen. Normaal gesproken duurt de trekking 12 dagen, maar wij zouden de trekking in 9 dagen doen. Omdat we de eerste dag slechts een paar uurtjes gelopen hadden, werden we de 2e en 3e dag compleet gedrild! Maarliefst 10 uur lopen, alleen maar omhoog, in de hitte (zo’n 28 graden) en inmiddels meer dan 4000 traptreden omhoog gehad. Zo fijn om daarna je bergschoenen uit te doen, jezelf te wassen en te relaxen. Dan was het inmiddels tijd voor een Nepalese maaltijd, genaamd Dalbat en dat is dan rijst met dhal (sausje) en curry (zonder vlees). Hier is mijn maag niet echt tegen bestand, want ik kreeg steeds meer last van mijn maag en mijn darmen kronkelden alle kanten op. Gelukkig kwamen de pillen van mams goed van pas, alleen het duurde even voordat ze begonnen te werken. ‘s Avonds telkens vroeg naar bed, zodat we de volgende ochtend weer fit waren. Om 06.00 werden we dan elke ochtend gewekt, snel onze backpack weer inpakken, ontbijten en weer lopen. Je merkt naarmate je hoger komt de temperatuur steeds lager wordt en de lucht steeds ijler, waardoor je sneller gaat ademhalen en je conditie dus echt op de proef wordt gesteld. Zo lekker om elke dag een doel te hebben, die te behalen en zo telkens je grenzen te verleggen. Het is zo mooi om te zien dat het landschap en de natuur telkens weer veranderen. Van groen, bossen, rododendrons, jungle naar het ruige landschap met watervallen, sneeuw en natuurlijk de bergen. Ook kom je steeds weer andere dieren tegen, koeien, geiten, ezels, kippen, pony’s, maar ook apen! Vaak ben je uren aan het lopen en kom je niemand tegen, zo lekker rustig. De lokale bevolking zie je regelmatig van alles op hun rug meesjouwen, stalen buizen, manden vol met eten en drinken of hout. Zo ontzettend zwaar en zo slecht voor hun rug. De mensen begroeten je altijd en zijn enorm gastvrij. Vaak duurt het ook uren voordat je een dorpje tegenkomt, voorzover je het een dorpje kunt noemen met 3 huisjes en een theehuis waar je dan kunt slapen als je aan het trekken bent. Soms zie je nog een boerderijtje of een krot (gebouwd van golfplaten en takken), maar hoe hoger je komt hoe minder mensen daar leven. De 6e dag naar ons doel ‘de basecamp’ was zwaar, maar zo lekker om in de sneeuw te lopen en met het zonnetje op je hoofd. Lekker even op een terrasje gezeten, wat me deed denken aan de wintersport. Prachtig uitzicht op de bergen, maar in de loop van de dag werd het steeds bewolkter, steeds stijler en zwaarder. Een barre tocht door de sneeuw, zo ongeveer een rode piste in Sölden, die we omhoog moesten klimmen. Toen we aankwamen, zijn we dan ook echt gaan uitrusten! Het was zo ontzettend koud dat ik 6 lagen kleding nodig had om een beetje op temperatuur te komen. Natuurlijk was ik tijdens de trekking mijn dikke fleecevest alweer kwijtgeraakt, die ik eigenlijk echt wel nodig had. Zo koud, maar toen hadden Eef en ik begrepen dat de heater in de dinningroom aan kon onder de grote tafel, alleen pas vanaf 18.00 uur. Natuurlijk kwam iedereen toen daar naar toe om lekker op te warmen. Leuk om telkens weer andere mensen tegen te komen die aan het trekken zijn en hun verhalen te horen waar ze geweest zijn. Zo hebben we al veel over Thailand gehoord en een beetje ons plan kunnen maken wat we allemaal gaan doen straks. Je ontmoet mensen uit de hele wereld, waardoor je continue engels praat en aangezien ik hier niet zo’n held in ben, wil ik dit nu echt goed leren. Ook een leuk Australisch gezin tegengekomen, dus die heb ik al helemaal uitgehoord:). Er waren ook wat Japanse vrouwen waarvan er eentje hoogteziekte had. Als je dat hebt, moet je zo snel mogelijk weer dalen is ons verteld, maar de Japanse hiawattatje’s waren eigenwijs en bleven toch slapen op de basecamp, helaas precies naast onze kamer. Het is dan ook erg gehorig, dus heel de nacht werd er gespookt, waardoor we geen oog dicht hebben gedaan. Aan de andere kant een snurkende man haha, wij nog zingen en op de muur bonken maar dat had allemaal geen zin. Gelukkig moesten we er al om 05.30 uit om de zonsopgang te zien! Strakblauwe lucht en vanachter de bergen kwam de zon op, gaaf om te zien. Veel foto’s gemaakt, genoten van het mooie uitzicht en toen werd het weer tijd om te gaan dalen. Na twee dagen kwamen we aan bij de zogenaamde ‘Hot Springs’ waar we al veel over gehoord hadden. Dat zijn soort van bubbelbaden, zonder bubbels, maar met warm water die in de natuur liggen en gevuld worden door de waterval. Helaas was ons niet verteld dat we een bikini mee moesten nemen, dus gingen we maar in onze kleding het water in. Veel lokale bevolking gaat hier naar toe om zichzelf te wassen, maar wij gingen meer om even te relaxen. Toen volgde helaas de laatste dag van onze trekking alweer, waarin we terugkwamen in de (meer) bewoonde wereld. Zo kwamen we nog een hele kudde ezels tegen, waar ik graag een keertje op wilde rijden en heb dit dan ook gedaan. Na een lange weg gedaald te hebben zat ons avontuur in de bergen erop. Toch gelukt in 9 dagen! Het werd tijd voor een normale douche:)! Best jammer eigenlijk, maar wat een gave ervaring was dit zeg. Zo’n andere cultuur! Zoveel meegemaakt in zo’n korte tijd. Ik heb dan zelf ook maar een schrifje bijgehouden met alles erin, teveel om op te noemen..
En niet te vegeten onze gids Bijendra en zijn assistent Sjam. Bajendra was onze trekkingguide en is de broer van Rajendra (de eigenaar van het weeshuis waar Eef heeft gewerkt). Hij wil graag een ‘look a like’ van Michael Jackson zijn en probeert ons dan ook vaak te vermaken met zijn moves haha. Naast dat Bajendra onze trekkingguide en entertainer was, is hij tevens onze personal photographer. Hij vindt het helemaal geweldig om foto’s van ons te maken, alleen hij kan het niet echt. Echt te grappig! Mijn kuiltjes (wat hij dimples noemt) weet die meestal wel op het schermpje te krijgen, alleen de rest is altijd maar weer de vraag. Hij wilt graag met ons op de foto als Michael Jackson. Het liefst showt die dan ook nog graag zijn iets te dikke buik, die totaal niet aantrekkelijk is. Zijn missie is dan ook trouwen met een westerse vrouw, maar wij proberen hem juist te koppelen aan elke nepalese vrijgezel. Natuurlijk hebben we gezegd dat westerse vrouwen niet van buikjes houden. Hij vindt het zo interessant om alles van ons te weten wat betreft familie en vriendje etcetera. Verder is hij echt ontzettend druk, schreeuwt telkens ‘Lot!!’ en ‘Eef!’. Zo grappig, maar dit gaat dus de hele dag door. Zelfs ‘s nachts als we net liggen te slapen komt hij aangestormd om te vragen ofdat we toch niet de zonsopgang wilden zien, terwijl we een paar uur daarvoor hadden besloten dat niet te gaan doen. Daarnaast wekt hij ons iedere morgen en komt die graag de kamer ingelopen. Hij wil graag indruk maken op ons, maar dat is hem natuurlijk niet gelukt. We kwamen 2 jongens uit India tegen waarmee we gingen kletsen toen we gingen rusten, maar opeens mochten we niet meer rusten en moesten we doorlopen. Hij is echt erg! Ook trekt die elke keer als wij teveel eten of drinken naar zijn zin bestellen een zuur gezichtje. Echt ongelofelijk! Het is tenslotte all-inclusive. Als we dat aangeven, doet hij net of die het niet begrijpt. De avond dat we de basecamp hadden bereikt, wilde meneer dit graag met ons vieren en dat betekende het drinken van de meeste smerige wijn die ik ooit gedronken heb, genaamd Racksy. Na 2 slokken hielden wij het voor gezien, maar onze gids leek er helemaal hyper van te worden en zo ontstond er nog een relletje met één van de andere trekkers. Tijdens het lopen maakt hij allerlei geluiden wat trouwens alle Nepalezen doen. Rochelen, boeren laten, winden laten in het openbaar is hier de normaalste zaak van de wereld.
Tranen gelachen om onze trekkingguide! En dan heb ik nog niets verteld over onze Sjam die een deel van onze baggage heeft meegesjouwd. Ook zo’n held op sokken haha. Hij spreekt slechts een paar woorden engels en na 1 woord engels en de rest nepalees, zegt hij achter iedere zin ‘’you understand, yes?’’ haha. Terwijl we er natuurlijk helemaal niks van begrijpen. Ook zweet hij (lees: stinkt) echt erg met als gevolg dat mijn backpack gister een flinke schoonmaakbeurt nodig had. Als dank voor alle gezelligheid, lol en hulp hebben wij hun getrakteerd op een etentje. Zo fijn om te zien dat ze zo kunnen genieten van een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en niet te vergeten van bier. Zelf eten ze normaal gesproken maar twee keer per dag en dan nog rijst ook en een biertje zullen ze dan ook nooit bestellen. Wat dat betreft is het zo fijn om te geven!
We zijn nog een extra dagje in Pokhara gebleven, omdat ik heel graag wilde paragliden! Je rent dan de berg af met de parachute samen met de piloot en dan opeens vlieg je, maarliefst een uur lang. Nou dat heb ik geweten, want ik heb maarliefst 7x overgegeven in de lucht. Of het nu aan het eten lag, de vele turbulentie, de piloot of ik ben niks gewend, geen idée. Op de foto’s en in het filmpje kunnen jullie mijn wit weggetrokken gezicht gezien. Het was in ieder geval iets om nooit meer te vergeten...
Na een helse reis met de bus vandaag van maarliefst 6 uur, waarin we alle kanten op werden geslingerd, zijn we aangekomen in het Chitwan National Park waar we een junglesafari gaan beleven. Als we dinsdag terugkomen nog even een paar dagen relaxen in Kathmandu en dan pakken we donderdag het vliegtuig richting Bangkok! Ben benieuwd hoe het allemaal met jullie gaat! Het is elke keer in ieder geval leuk om al jullie reacties te lezen!
x Lot
Ps. Eindelijk foto's en heb ook 2 filmpjes geplaatst van het paragliden. Ondertiteling van de foto's volgt volgende week nog wel. Internet is zo ontzettend traag hier, ben al uren bezig haha
De dag dat we zouden starten met de trekking was Eef ontzettend misselijk geworden. Echt alles kwam eruit! Maar aangezien we een behoorlijk strak programma hadden, moesten we later op die dag toch echt beginnen. Normaal gesproken duurt de trekking 12 dagen, maar wij zouden de trekking in 9 dagen doen. Omdat we de eerste dag slechts een paar uurtjes gelopen hadden, werden we de 2e en 3e dag compleet gedrild! Maarliefst 10 uur lopen, alleen maar omhoog, in de hitte (zo’n 28 graden) en inmiddels meer dan 4000 traptreden omhoog gehad. Zo fijn om daarna je bergschoenen uit te doen, jezelf te wassen en te relaxen. Dan was het inmiddels tijd voor een Nepalese maaltijd, genaamd Dalbat en dat is dan rijst met dhal (sausje) en curry (zonder vlees). Hier is mijn maag niet echt tegen bestand, want ik kreeg steeds meer last van mijn maag en mijn darmen kronkelden alle kanten op. Gelukkig kwamen de pillen van mams goed van pas, alleen het duurde even voordat ze begonnen te werken. ‘s Avonds telkens vroeg naar bed, zodat we de volgende ochtend weer fit waren. Om 06.00 werden we dan elke ochtend gewekt, snel onze backpack weer inpakken, ontbijten en weer lopen. Je merkt naarmate je hoger komt de temperatuur steeds lager wordt en de lucht steeds ijler, waardoor je sneller gaat ademhalen en je conditie dus echt op de proef wordt gesteld. Zo lekker om elke dag een doel te hebben, die te behalen en zo telkens je grenzen te verleggen. Het is zo mooi om te zien dat het landschap en de natuur telkens weer veranderen. Van groen, bossen, rododendrons, jungle naar het ruige landschap met watervallen, sneeuw en natuurlijk de bergen. Ook kom je steeds weer andere dieren tegen, koeien, geiten, ezels, kippen, pony’s, maar ook apen! Vaak ben je uren aan het lopen en kom je niemand tegen, zo lekker rustig. De lokale bevolking zie je regelmatig van alles op hun rug meesjouwen, stalen buizen, manden vol met eten en drinken of hout. Zo ontzettend zwaar en zo slecht voor hun rug. De mensen begroeten je altijd en zijn enorm gastvrij. Vaak duurt het ook uren voordat je een dorpje tegenkomt, voorzover je het een dorpje kunt noemen met 3 huisjes en een theehuis waar je dan kunt slapen als je aan het trekken bent. Soms zie je nog een boerderijtje of een krot (gebouwd van golfplaten en takken), maar hoe hoger je komt hoe minder mensen daar leven. De 6e dag naar ons doel ‘de basecamp’ was zwaar, maar zo lekker om in de sneeuw te lopen en met het zonnetje op je hoofd. Lekker even op een terrasje gezeten, wat me deed denken aan de wintersport. Prachtig uitzicht op de bergen, maar in de loop van de dag werd het steeds bewolkter, steeds stijler en zwaarder. Een barre tocht door de sneeuw, zo ongeveer een rode piste in Sölden, die we omhoog moesten klimmen. Toen we aankwamen, zijn we dan ook echt gaan uitrusten! Het was zo ontzettend koud dat ik 6 lagen kleding nodig had om een beetje op temperatuur te komen. Natuurlijk was ik tijdens de trekking mijn dikke fleecevest alweer kwijtgeraakt, die ik eigenlijk echt wel nodig had. Zo koud, maar toen hadden Eef en ik begrepen dat de heater in de dinningroom aan kon onder de grote tafel, alleen pas vanaf 18.00 uur. Natuurlijk kwam iedereen toen daar naar toe om lekker op te warmen. Leuk om telkens weer andere mensen tegen te komen die aan het trekken zijn en hun verhalen te horen waar ze geweest zijn. Zo hebben we al veel over Thailand gehoord en een beetje ons plan kunnen maken wat we allemaal gaan doen straks. Je ontmoet mensen uit de hele wereld, waardoor je continue engels praat en aangezien ik hier niet zo’n held in ben, wil ik dit nu echt goed leren. Ook een leuk Australisch gezin tegengekomen, dus die heb ik al helemaal uitgehoord:). Er waren ook wat Japanse vrouwen waarvan er eentje hoogteziekte had. Als je dat hebt, moet je zo snel mogelijk weer dalen is ons verteld, maar de Japanse hiawattatje’s waren eigenwijs en bleven toch slapen op de basecamp, helaas precies naast onze kamer. Het is dan ook erg gehorig, dus heel de nacht werd er gespookt, waardoor we geen oog dicht hebben gedaan. Aan de andere kant een snurkende man haha, wij nog zingen en op de muur bonken maar dat had allemaal geen zin. Gelukkig moesten we er al om 05.30 uit om de zonsopgang te zien! Strakblauwe lucht en vanachter de bergen kwam de zon op, gaaf om te zien. Veel foto’s gemaakt, genoten van het mooie uitzicht en toen werd het weer tijd om te gaan dalen. Na twee dagen kwamen we aan bij de zogenaamde ‘Hot Springs’ waar we al veel over gehoord hadden. Dat zijn soort van bubbelbaden, zonder bubbels, maar met warm water die in de natuur liggen en gevuld worden door de waterval. Helaas was ons niet verteld dat we een bikini mee moesten nemen, dus gingen we maar in onze kleding het water in. Veel lokale bevolking gaat hier naar toe om zichzelf te wassen, maar wij gingen meer om even te relaxen. Toen volgde helaas de laatste dag van onze trekking alweer, waarin we terugkwamen in de (meer) bewoonde wereld. Zo kwamen we nog een hele kudde ezels tegen, waar ik graag een keertje op wilde rijden en heb dit dan ook gedaan. Na een lange weg gedaald te hebben zat ons avontuur in de bergen erop. Toch gelukt in 9 dagen! Het werd tijd voor een normale douche:)! Best jammer eigenlijk, maar wat een gave ervaring was dit zeg. Zo’n andere cultuur! Zoveel meegemaakt in zo’n korte tijd. Ik heb dan zelf ook maar een schrifje bijgehouden met alles erin, teveel om op te noemen..
En niet te vegeten onze gids Bijendra en zijn assistent Sjam. Bajendra was onze trekkingguide en is de broer van Rajendra (de eigenaar van het weeshuis waar Eef heeft gewerkt). Hij wil graag een ‘look a like’ van Michael Jackson zijn en probeert ons dan ook vaak te vermaken met zijn moves haha. Naast dat Bajendra onze trekkingguide en entertainer was, is hij tevens onze personal photographer. Hij vindt het helemaal geweldig om foto’s van ons te maken, alleen hij kan het niet echt. Echt te grappig! Mijn kuiltjes (wat hij dimples noemt) weet die meestal wel op het schermpje te krijgen, alleen de rest is altijd maar weer de vraag. Hij wilt graag met ons op de foto als Michael Jackson. Het liefst showt die dan ook nog graag zijn iets te dikke buik, die totaal niet aantrekkelijk is. Zijn missie is dan ook trouwen met een westerse vrouw, maar wij proberen hem juist te koppelen aan elke nepalese vrijgezel. Natuurlijk hebben we gezegd dat westerse vrouwen niet van buikjes houden. Hij vindt het zo interessant om alles van ons te weten wat betreft familie en vriendje etcetera. Verder is hij echt ontzettend druk, schreeuwt telkens ‘Lot!!’ en ‘Eef!’. Zo grappig, maar dit gaat dus de hele dag door. Zelfs ‘s nachts als we net liggen te slapen komt hij aangestormd om te vragen ofdat we toch niet de zonsopgang wilden zien, terwijl we een paar uur daarvoor hadden besloten dat niet te gaan doen. Daarnaast wekt hij ons iedere morgen en komt die graag de kamer ingelopen. Hij wil graag indruk maken op ons, maar dat is hem natuurlijk niet gelukt. We kwamen 2 jongens uit India tegen waarmee we gingen kletsen toen we gingen rusten, maar opeens mochten we niet meer rusten en moesten we doorlopen. Hij is echt erg! Ook trekt die elke keer als wij teveel eten of drinken naar zijn zin bestellen een zuur gezichtje. Echt ongelofelijk! Het is tenslotte all-inclusive. Als we dat aangeven, doet hij net of die het niet begrijpt. De avond dat we de basecamp hadden bereikt, wilde meneer dit graag met ons vieren en dat betekende het drinken van de meeste smerige wijn die ik ooit gedronken heb, genaamd Racksy. Na 2 slokken hielden wij het voor gezien, maar onze gids leek er helemaal hyper van te worden en zo ontstond er nog een relletje met één van de andere trekkers. Tijdens het lopen maakt hij allerlei geluiden wat trouwens alle Nepalezen doen. Rochelen, boeren laten, winden laten in het openbaar is hier de normaalste zaak van de wereld.
Tranen gelachen om onze trekkingguide! En dan heb ik nog niets verteld over onze Sjam die een deel van onze baggage heeft meegesjouwd. Ook zo’n held op sokken haha. Hij spreekt slechts een paar woorden engels en na 1 woord engels en de rest nepalees, zegt hij achter iedere zin ‘’you understand, yes?’’ haha. Terwijl we er natuurlijk helemaal niks van begrijpen. Ook zweet hij (lees: stinkt) echt erg met als gevolg dat mijn backpack gister een flinke schoonmaakbeurt nodig had. Als dank voor alle gezelligheid, lol en hulp hebben wij hun getrakteerd op een etentje. Zo fijn om te zien dat ze zo kunnen genieten van een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en niet te vergeten van bier. Zelf eten ze normaal gesproken maar twee keer per dag en dan nog rijst ook en een biertje zullen ze dan ook nooit bestellen. Wat dat betreft is het zo fijn om te geven!
We zijn nog een extra dagje in Pokhara gebleven, omdat ik heel graag wilde paragliden! Je rent dan de berg af met de parachute samen met de piloot en dan opeens vlieg je, maarliefst een uur lang. Nou dat heb ik geweten, want ik heb maarliefst 7x overgegeven in de lucht. Of het nu aan het eten lag, de vele turbulentie, de piloot of ik ben niks gewend, geen idée. Op de foto’s en in het filmpje kunnen jullie mijn wit weggetrokken gezicht gezien. Het was in ieder geval iets om nooit meer te vergeten...
Na een helse reis met de bus vandaag van maarliefst 6 uur, waarin we alle kanten op werden geslingerd, zijn we aangekomen in het Chitwan National Park waar we een junglesafari gaan beleven. Als we dinsdag terugkomen nog even een paar dagen relaxen in Kathmandu en dan pakken we donderdag het vliegtuig richting Bangkok! Ben benieuwd hoe het allemaal met jullie gaat! Het is elke keer in ieder geval leuk om al jullie reacties te lezen!
x Lot
Ps. Eindelijk foto's en heb ook 2 filmpjes geplaatst van het paragliden. Ondertiteling van de foto's volgt volgende week nog wel. Internet is zo ontzettend traag hier, ben al uren bezig haha
-
28 Maart 2010 - 17:07
Maria:
Heeee Lot! Je verslag komt net binnen! Wat een belevenissen zeg... En een flinke zware tocht achter de rug zie ik wel! Ik heb je nog een paar keer gesmst maar ik denk dat je niet zoveel bereik hebt in het Anna Purna gebergte ;). Geniet ervan daar saampjes! Xxx -
28 Maart 2010 - 17:33
Mitch:
Te gek! -
28 Maart 2010 - 19:06
Lief:
haha volleybal..internationale spot.
Echt vet verhaal en mega mooie foto's!
Ik denk veel aan jullie
kus en knuf voor allebij -
28 Maart 2010 - 19:16
Loes:
Respect meiden! Echt heel knap dat jullie dit hebben gedaan en hebben gehaald! Ik heb laatst in Indonesie een trekking van 3 dagen gedaan en 't was het waard maar vond het ook echt afzien hoor(zeker omdat ik ook last had van die stomme hoogteziekte, bah!).
Geniet van jullie avontuur, dan doen wij dat hier ook a.d.h.v. jullie mooie verhalen! x -
28 Maart 2010 - 19:18
Femke:
Hey Lot!
Leuk om te lezen! Gaaf allemaal,zeg!
Veel plezier nog en geniet ze!
Grtz, Fem -
28 Maart 2010 - 19:31
Jan (uit Ael):
Hallo Lotte,
fantastisch om je verslag te lezen, prachtig om de foto's te zien! Wat een geweldig avontuur, geniet ervan!
Groeten, Jan -
28 Maart 2010 - 19:48
Gwen:
Leuk om te lezen meiden!!! Doet me een beetje (heel klein dan haha) denk aan het wandelen in oostenrijk ;) Enjoy! Kuss. -
28 Maart 2010 - 19:59
Inge Versteeg:
Hey Lotte,
Ik heb na je krabbel op Hyves meteen op deze site gekeken. Wat ontzettend gaaf joh zo'n reis! Ik zag inderdaad dat eef het is ja, maar ik weet niet of ik d'r herkend zou hebben als ik het niet geweten had. Het is ook alweer zo lang geleden! Wel heel toevallig haha! Nou ik wens jullie nog heel veel plezier en geniet er lekker van!!
Groetjes Inge -
28 Maart 2010 - 20:20
Emmie:
hey lot leuk en mooi verhaal en mooie foto's natuurlijk en met babs in je armen haha en vond je het vliegen niet heel eng nog veel plezier emmie -
28 Maart 2010 - 21:10
Baukje:
Hey Lotte, wat een geweldige reis maak je toch! Ontzettend knap dat je de trekking volbracht hebt. Deze ervaring blijft je je leven lang bij. De foto's zijn prachtig en daaraan kunnen we ook zien dat je erg geniet van alles. Veel plezier straks in Thailand.
Groetjes, ook van Hans -
29 Maart 2010 - 07:38
Stefanie:
Hee Lot, genoeg lees- en kjikvoer om het eerste half uurtje op werk door te komen zo op maandagmorgen :d nice!
Ik denk dat jullie omvang van jullie kuiten behoorlijk gegroeid is in zo'n 9daagse tocht, wat een helden zijn jullie toch!
Sven en ik hebben morgen onze 1e afspraak voor onze reis deze zomer dus ik kan niet meer wachten nu ik jullie foto's heb gezien!
enjoy thailand! xx -
29 Maart 2010 - 08:52
Nel:
ha Lotte, ik kan zien dat jullie er erg van genieten en daarbij heb ik veel respect voor jullie als ik dat allemaal zo lees,te gek ook de foto's.
xxx Nel en Carel. -
29 Maart 2010 - 09:19
Oma Cor:
Hey Lotje,
Ziet er allemaal gaaf uit. De Hema krijgt het straks nog druk met het afdrukken van al die foto's ;-).
Veel plezier, en geniet ervan!.
Gr.T -
29 Maart 2010 - 10:12
Mirna:
Heeey!! Echt super mooi daar, met zoon trekking zie je pas echt hoe het leven daar is. Ik wist echt niet dat het gebied zo gevarieerd was. De foto's zijn echt geweldig! Go Lotje! Geniet ervan maar zo te zien is het echt een ervaring om nooit te vergeten. Jammer dat je lastig contact kan krijgen met Nederland. Maar een hoop verhalen als je terug komt is ook leuk!
Mis je, Maar maak er wat moois van daar. Liefs mirna -
29 Maart 2010 - 17:48
Tante Erica:
hoi Lotte
lees net je verslag van de wandeltocht, super wat je allemaal ziet/beleeft. je zal er wel een boek van kunnen schrijven.
Be carefull, but enjoy.
groetjes van ons allemaal -
29 Maart 2010 - 18:06
Marjolein:
Wat stoer zeg! jij beleeft ook weer veel..
Gezellige tijd verder met Eefje!
Kus je nichtje -
29 Maart 2010 - 20:38
Astrid:
Ha die Lot en Eef
(hahaha)zal ik ook maar zeggen.
Wat een verhaal zeg. Dat is mooie avondlectuur.
Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben. Geniet er maar lekker van.
Hier gaat alles z'n gangetje, daar zal je niet echt benieuwd naar zijn.
Nog hele fijne dagen verder en groetjes van alle Wolven
Astrid. -
30 Maart 2010 - 06:37
Eline:
Lot, WTF wat een ervaring zeg! Wel gaaf hoor allemaal!
Je heb ook in die 9 dagen gelijk alles meegemaakt, warm, koud, genieten, bikkelen,ezelrijden, paragliden en zelfs een Michael Jackson! kan toch niet beter zo :-)
Heel veel plezier nog daar!
liefs Eline -
30 Maart 2010 - 18:20
Truus:
Truus, veel plezier! ;) -
30 Maart 2010 - 18:30
Boex:
Jezus Lot! Wat een verhalen zeg... klinkt erg zwaar al dat geklim en geloop, maar tegelijkertijd wel heeeel indrukwekkend! Je zal af en toe wel een cultuurshock oplopen, maar wel leuk om te zien dat iedereen zo gastvrij is ondanks ze zo weinig hebben. Heel veel plezier daar nog, geniet ervan! X -
31 Maart 2010 - 07:12
Ruud & Christian:
groeten hier uit de praktijk! Deze lap text kost ons natuurlijk wel een behandeling. Maar het was zeker weer leuk om te lezen! -
31 Maart 2010 - 18:04
Smeed:
Wauw lot, super!!
Heerlijk reisstel zijn jullie samen!!
Geniet nu van Thailand, ben benieuwd wat jullie daar allemaal meemaken!!
Dikke kus -
31 Maart 2010 - 20:34
Dicky:
Gaaf meis, wat kun jij schrijven zeg!
Machtig mooi de foto,s
maar zoals jullie het zagen...
Geniet en wees voorzichtig.
Fijne dagen,weken nog -
01 April 2010 - 09:10
Janny Schep:
Lotte,
Wat leuk om jouw verslag te lezen.Ik vind het ook heel leuk dat jullie dit samen doen.En de foto,s bewonderd !
Samen nog een een fijn reis toegewenst.Janny -
02 April 2010 - 17:51
Patrick M.:
Wat een vette foto's zeg. Niet normaal! Groetjes Pat -
03 April 2010 - 11:49
Anouk:
Heey lot,
Echt super tof die trekking! Hele mooie foto's!. Echt een super ervaring. Geniet er nog van! X -
03 April 2010 - 22:55
Jan (uit Ael):
Lotte, ik wens je hele fijne paasdagen! -
04 April 2010 - 08:19
Mascha:
Hee Lot!
Wat een mooie belevenissen weer!Knap dat jullie die tocht verkort hebben gedaan!! Geniet er lekker van!!!
(PS: je weet nooit waar de staand plassen skills nog eens goed voor zijn!!)
xxx -
06 Maart 2013 - 20:19
Jolanda:
Lieve lotje,
Wat een beleving zeg, och die foto's zeg, als ge terug bent, kom ik zeker naar Breda om ze te bewonderen hoor. Meid geniet ervan, de rust en de mooie omgeving!!!!!! Xxxxx jo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
