Nieuw Zeeland
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
24 Februari 2011 | Nieuw Zeeland, Mount Cook
'Het Noordereiland'
In Auckland aangekomen, dolblij nadat Anouk smste dat mijn creditcard in de bibliotheek was gevonden in Melbourne, op zoek gegaan naar mijn couchsurfadres. Couchsurfen wil zeggen dat je bij een local slaapt en zo hoor je dus van alles over de omgeving en over het leventje aldaar. Nu nog op zoek naar een camper en dit bleek een lastige opgave te zijn. Nergens campers te krijgen, alles was volgeboekt. Samen met Zeeuwse Tess die inmiddels ook is arriveert, alle verhuurbedrijven bellen of we een maand een camper kunnen huren. Na een dag zoeken, eindelijk een goede deal te hebben, kon de roadtrip in Nieuw Zeeland op het noordereiland beginnen.
Nieuw Zeeland is enorm groen en de natuur is echt overweldigend. Moeder Natuur heeft flink zijn best gedaan aan deze kant van de aardbol. Als je hierheen gaat is het echt noodzakelijk dat je van wandelen houd en een natuurliefhebber bent. Het noordereiland is in het kortgezegd vlak, warm, vulkanisch, kent mooie stranden en leven de Maori's nog steeds. Mijn hoogtepunten op het noordereiland waren beslist de duik in de Poor Knights waar ik tientallen stingrays heb gezien en de Tongariro Alpine Crossing, een trekking door zulke diverse landschappen, ook de vulkaan Mount Doom (LOTR) opgeklommen, zo zwaar, maar deze trek was echt de allermooiste tot nu toe!
De eerste dag vanuit Auckland omhoog gereden richting Tutakaka, hier de camper neergezet in een mooi baaitje. Heerlijk gegeten terwijl de zon onderging, live gitaar spel op de achtergrond van een schot die van alles aan het spelen was. Wat een leventje is dit toch!! Volgende dag richting the bay of islands, Anouk oppikken die meteen de dag van aankomst heeft geskydived! Op naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland, waar de Tasman Sea en de Pacific Sea samenkomen, een must om dit te zien. Enorme duinen, waar we gesandboard hebben, wat gaat dit langzaam in vergelijking met snowboarden zeg. Daarna op naar 99milebeach, een lang en superbreed strand waar je met de auto overheen mag rijden, alleen wij met de camper helaas niet, dan maar met de bus. Zo ruig die zee, die golven en dat strand hier, zo'n fijn gevoel voor mij als strandmens! Terug naar Tutakaka, waar ik samen met Tessy zou gaan duiken in de Poor Knights, volgens alweer National Geograpic, in de top10 genoteerd van de beste duikspots ter wereld. Het toeval wil wanneer ik en Tessy ons duiklogboek erbij pakken, 10 van onze in totaal 16 gemaakte duiken beide op exact dezelfde plaatsen blijken te hebben gemaakt. Tess is namelijk ook op Curaçao geweest en ook in Thailand op Ko Tao. Beide Advanced Divers, dus een duik tot 30 meter diepte stond op het programma. Anouk besloot om liever te gaan golfsurfen in Sandy Bay, had zij even mazzel dat hier precies die dag een surfcontest was voor het wereldkampioenschap longboarden en kon dus de hele dag surfdudes spotten. Op naar de haven, waar we samen met nog 10 andere mensen de boot op gingen, ruim een uur varen voordat we bij de eilandjes aankwamen en te water konden. Met een dik en lang wetsuit, plonste ik in het water. Wat was het koud! Ook had ik veel meer lood nodig dan anders om de juiste buoyancy te hebben. Even wennen, maar al snel weer het gevoel te pakken van zweven onder water. Vele stingrays gezien, beter gezegd pijlstaartroggen, best eng aangezien Steve Irwin door deze rog is gedood. Na bijna één uur duiken, tijd om te relaxen op de boot en kregen we een leuke tour naar de grootste zeegrot ter wereld. Tijd voor de volgende duik bij een prachtig koraalrif waar ook de Rainbow Warrior van Greenpeace is gezonken. De kleuren op het koraalrif waren echt zo fel, mooi om te zien. Terug op de boot, onze duiken gelogd en lekker op het dek gelegen, nog niet wetend dat er 's avonds een leuke afterparty was, waarvoor Anouk kaartjes had geregeld voor ons. Bekaf na 2 duiken, maar nog wel zin in een feestje, zijn we uiteindelijk op een Nieuw Zeelands verjaardagsfeestje beland. Leuk om onder de locals te zijn, muziek te horen die hier helemaal hot is en eens lekker drankjes te doen. Een surfles de volgende dag was ons beloofd, maar helaas werd er roet in het eten gegooid doordat de finale te zien was. Tijd om verder te trekken naar de Coromandels, een prachtig plekje gevonden aan het strand, na ruim 2 uur over een gravelroad langs de kust te hebben gereden. Op het brede strand lekker hardgelopen en onze ogen dichtgedaan met de golven kletsend op de achtergrond. Op de terugweg gestopt bij een goudmijn, nooit geweten dat een mijn er zo uit zag, zo groot en zoveel mensen aan het werk om maar één grammetje goud te vinden. Na wat uurtjes gereden te hebben wilden we de cathedral coves gaan bekijken, maar vanwege het slechte weer wat hier geweest was, moesten we hiernaar toe zwemmen, ruim een half uur heen en terug door de stroming, wat was dat zwaar zeg! Relaxen bij de hotwaterpools dan maar, waar je een kuil kunt graven op het strand waar dan warm water naar boven komt door de vulkaan die onder het strand ligt. Heel apart, door het lava dat opgewarmd wordt is de temperatuur van het water ontzettend heet. In dit gebied in Nieuw Zeeland is voornamelijk thermisch en vulkanisch gebied. Zo ook in Rotorua waar het enorm naar zwavel stinkt door de de lava die diep onder de grond verbrand. Hier zijn veel warme modderpoels, thermische waterpools en enorme geisers die water omhoog spuiten uit de grond tot zo'n 40 meter hoog. Dit laatste deed me denken aan Boka Pistol op Curaçao. In dit vulkanische gebied leven nog vele Maori's die deze warmte gebruiken om te koken en te wassen. Het modder gebruiken ze ter genezing voor allerlei aandoeningen. We zijn ook nog bij een 'haka' van de Maori's geweest, een dans- en zangspektakel waarbij ze mensen proberen af te schrikken met allerlei kreten en gekke bekken. Best een apart volk die Maori's! Op naar Gisborne, de plaats waar de dag op aarde als eerste begint. Vroeg uit bed om de dag als eerste zien te beginnen met een mooie zonsopgang. Nog naar een winery geweest en hier een winetasting gedaan. Chardonnay en gewürztraminer waren mijn favorites! Via lake Taupo naar de start van de Tongariro Alpine Crossing gegaan. Hutspot gemaakt volgens moeders recept, voor alvast een goede bodem, wat smaakte die goed zeg. Wekkertje vroeg gezet, zodat we voor de zonsopgang om 06.00 konden starten, maar zoals gewoonlijk sliepen we door de snooze heen, een gewoonte van Tessy, maar inmiddels ook van mij. Anouk heeft wat meer tijd nodig, dus staat meestal eerder op en stond inmiddels al startklaar met haar handtas. Nou dat heeft ze geweten hoor! Een trekking van 20 kilometer 8 uur en tot een hoogte van 2287 meter. Eitje zou je zeggen als je eerder een trekking van maarliefst 9 dagen tot een hoogte van 5300 meter hebt gelopen in Nepal, maar niets is minder waar. Het was werkelijk waar een hel, toen we besloten the Ngauruhoe op te klimmen of beter gezegd Mount Doom uit de Lord of the Rings. Ik heb heel die film niet gezien, maar deze meest actieve vulkaan van Nieuw Zeeland, wilde ik wel graag zien. Nou echt, dat zeg ik geen tweede keer, zo stijl, omhoog klauteren met handen en voeten, die telkens weggleden omdat je geen grip had door de wolken heen. Na 3 uur klimmen, schoenen vol stenen, haar zo nat door de mist en kapotte handen waren we er eindelijk! We stonden op de rand van de crater, maar zagen alleen niks, omdat er een wolk boven de vulkaan hing. Alleen een groot gat met een en al mist. De weg naar beneden was nog erger, paar keer gevallen tot er gaten in onze broeken vielen. Volgens Anouk was dit; Veel te ambitieus en totaal onverantwoord. Volgens Tess: 1x maar nooit weer. Volgens mij: Zo'n idiote klim heb ik nooit eerder gezien. Tijd om verder te gaan met de Alpine Crossing! We hadden nog 13km te gaan en het was al 14.00 's middags. Je loopt door vele verschillende landschappen, echt onbeschrijfelijk, hoe mooi deze crossing is. Woest, ongerept, zanderig zoals een woestijn, een vulkaan, een rode crater,3 prachtige knalgroene meren en een regenwoud. Wat een gave trek was dit zeg! Ruim 12 uur later, om 18.30 waren we bij de finish. Na een highfive, benen die zo zwaar aanvoelden, was het tijd voor een douche! Stiekem bij een hostel douchen en als je dan terugkomt bij de camper, start de camper niet meer. Tja boontje komt om zijn loontje, kun je wel zeggen. Dan maar op de parkeerplaats van het hostel slapen en de volgende ochtend een sterke man zoeken die ons wellicht wil helpen en natuurlijk vonden wij die weer. Het bleek de accu te zijn en opnieuw hadden we de lichten niet aan laten staan. We zouden vroeg weggaan richting Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, om daar met de ferry over te steken naar het Zuidereiland. Tussendoor de creditcard van Tessy opgehaald, die was die van haar ook kwijt namelijk;). In Wellington naar een museum geweest wat alles over Nieuw Zeeland verteld, ook dat er zo ontzettend veel aardbevingen voorkomen..
Gisteren heeft hier op het Zuidereiland een heftige aardbeving plaatsgevonden bij Christchurch. Gelukkig niets gevoeld van deze aardbeving. Wij zitten nu 200 kilometer verderop, waar er stukken van de gletsjers zijn losgekomen door de aardbeving. Wij gaan zo richting Christchurch rijden, want mijn ticket gaat vanuit Christchurch naar Sydney morgen. Nu maar hopen dat mijn vlucht gaat..
De volgende keer is het Zuidereiland aan de beurt! Patrick, thanx voor al je tips..
x, uit een bewolkt Kiwiland
In Auckland aangekomen, dolblij nadat Anouk smste dat mijn creditcard in de bibliotheek was gevonden in Melbourne, op zoek gegaan naar mijn couchsurfadres. Couchsurfen wil zeggen dat je bij een local slaapt en zo hoor je dus van alles over de omgeving en over het leventje aldaar. Nu nog op zoek naar een camper en dit bleek een lastige opgave te zijn. Nergens campers te krijgen, alles was volgeboekt. Samen met Zeeuwse Tess die inmiddels ook is arriveert, alle verhuurbedrijven bellen of we een maand een camper kunnen huren. Na een dag zoeken, eindelijk een goede deal te hebben, kon de roadtrip in Nieuw Zeeland op het noordereiland beginnen.
Nieuw Zeeland is enorm groen en de natuur is echt overweldigend. Moeder Natuur heeft flink zijn best gedaan aan deze kant van de aardbol. Als je hierheen gaat is het echt noodzakelijk dat je van wandelen houd en een natuurliefhebber bent. Het noordereiland is in het kortgezegd vlak, warm, vulkanisch, kent mooie stranden en leven de Maori's nog steeds. Mijn hoogtepunten op het noordereiland waren beslist de duik in de Poor Knights waar ik tientallen stingrays heb gezien en de Tongariro Alpine Crossing, een trekking door zulke diverse landschappen, ook de vulkaan Mount Doom (LOTR) opgeklommen, zo zwaar, maar deze trek was echt de allermooiste tot nu toe!
De eerste dag vanuit Auckland omhoog gereden richting Tutakaka, hier de camper neergezet in een mooi baaitje. Heerlijk gegeten terwijl de zon onderging, live gitaar spel op de achtergrond van een schot die van alles aan het spelen was. Wat een leventje is dit toch!! Volgende dag richting the bay of islands, Anouk oppikken die meteen de dag van aankomst heeft geskydived! Op naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland, waar de Tasman Sea en de Pacific Sea samenkomen, een must om dit te zien. Enorme duinen, waar we gesandboard hebben, wat gaat dit langzaam in vergelijking met snowboarden zeg. Daarna op naar 99milebeach, een lang en superbreed strand waar je met de auto overheen mag rijden, alleen wij met de camper helaas niet, dan maar met de bus. Zo ruig die zee, die golven en dat strand hier, zo'n fijn gevoel voor mij als strandmens! Terug naar Tutakaka, waar ik samen met Tessy zou gaan duiken in de Poor Knights, volgens alweer National Geograpic, in de top10 genoteerd van de beste duikspots ter wereld. Het toeval wil wanneer ik en Tessy ons duiklogboek erbij pakken, 10 van onze in totaal 16 gemaakte duiken beide op exact dezelfde plaatsen blijken te hebben gemaakt. Tess is namelijk ook op Curaçao geweest en ook in Thailand op Ko Tao. Beide Advanced Divers, dus een duik tot 30 meter diepte stond op het programma. Anouk besloot om liever te gaan golfsurfen in Sandy Bay, had zij even mazzel dat hier precies die dag een surfcontest was voor het wereldkampioenschap longboarden en kon dus de hele dag surfdudes spotten. Op naar de haven, waar we samen met nog 10 andere mensen de boot op gingen, ruim een uur varen voordat we bij de eilandjes aankwamen en te water konden. Met een dik en lang wetsuit, plonste ik in het water. Wat was het koud! Ook had ik veel meer lood nodig dan anders om de juiste buoyancy te hebben. Even wennen, maar al snel weer het gevoel te pakken van zweven onder water. Vele stingrays gezien, beter gezegd pijlstaartroggen, best eng aangezien Steve Irwin door deze rog is gedood. Na bijna één uur duiken, tijd om te relaxen op de boot en kregen we een leuke tour naar de grootste zeegrot ter wereld. Tijd voor de volgende duik bij een prachtig koraalrif waar ook de Rainbow Warrior van Greenpeace is gezonken. De kleuren op het koraalrif waren echt zo fel, mooi om te zien. Terug op de boot, onze duiken gelogd en lekker op het dek gelegen, nog niet wetend dat er 's avonds een leuke afterparty was, waarvoor Anouk kaartjes had geregeld voor ons. Bekaf na 2 duiken, maar nog wel zin in een feestje, zijn we uiteindelijk op een Nieuw Zeelands verjaardagsfeestje beland. Leuk om onder de locals te zijn, muziek te horen die hier helemaal hot is en eens lekker drankjes te doen. Een surfles de volgende dag was ons beloofd, maar helaas werd er roet in het eten gegooid doordat de finale te zien was. Tijd om verder te trekken naar de Coromandels, een prachtig plekje gevonden aan het strand, na ruim 2 uur over een gravelroad langs de kust te hebben gereden. Op het brede strand lekker hardgelopen en onze ogen dichtgedaan met de golven kletsend op de achtergrond. Op de terugweg gestopt bij een goudmijn, nooit geweten dat een mijn er zo uit zag, zo groot en zoveel mensen aan het werk om maar één grammetje goud te vinden. Na wat uurtjes gereden te hebben wilden we de cathedral coves gaan bekijken, maar vanwege het slechte weer wat hier geweest was, moesten we hiernaar toe zwemmen, ruim een half uur heen en terug door de stroming, wat was dat zwaar zeg! Relaxen bij de hotwaterpools dan maar, waar je een kuil kunt graven op het strand waar dan warm water naar boven komt door de vulkaan die onder het strand ligt. Heel apart, door het lava dat opgewarmd wordt is de temperatuur van het water ontzettend heet. In dit gebied in Nieuw Zeeland is voornamelijk thermisch en vulkanisch gebied. Zo ook in Rotorua waar het enorm naar zwavel stinkt door de de lava die diep onder de grond verbrand. Hier zijn veel warme modderpoels, thermische waterpools en enorme geisers die water omhoog spuiten uit de grond tot zo'n 40 meter hoog. Dit laatste deed me denken aan Boka Pistol op Curaçao. In dit vulkanische gebied leven nog vele Maori's die deze warmte gebruiken om te koken en te wassen. Het modder gebruiken ze ter genezing voor allerlei aandoeningen. We zijn ook nog bij een 'haka' van de Maori's geweest, een dans- en zangspektakel waarbij ze mensen proberen af te schrikken met allerlei kreten en gekke bekken. Best een apart volk die Maori's! Op naar Gisborne, de plaats waar de dag op aarde als eerste begint. Vroeg uit bed om de dag als eerste zien te beginnen met een mooie zonsopgang. Nog naar een winery geweest en hier een winetasting gedaan. Chardonnay en gewürztraminer waren mijn favorites! Via lake Taupo naar de start van de Tongariro Alpine Crossing gegaan. Hutspot gemaakt volgens moeders recept, voor alvast een goede bodem, wat smaakte die goed zeg. Wekkertje vroeg gezet, zodat we voor de zonsopgang om 06.00 konden starten, maar zoals gewoonlijk sliepen we door de snooze heen, een gewoonte van Tessy, maar inmiddels ook van mij. Anouk heeft wat meer tijd nodig, dus staat meestal eerder op en stond inmiddels al startklaar met haar handtas. Nou dat heeft ze geweten hoor! Een trekking van 20 kilometer 8 uur en tot een hoogte van 2287 meter. Eitje zou je zeggen als je eerder een trekking van maarliefst 9 dagen tot een hoogte van 5300 meter hebt gelopen in Nepal, maar niets is minder waar. Het was werkelijk waar een hel, toen we besloten the Ngauruhoe op te klimmen of beter gezegd Mount Doom uit de Lord of the Rings. Ik heb heel die film niet gezien, maar deze meest actieve vulkaan van Nieuw Zeeland, wilde ik wel graag zien. Nou echt, dat zeg ik geen tweede keer, zo stijl, omhoog klauteren met handen en voeten, die telkens weggleden omdat je geen grip had door de wolken heen. Na 3 uur klimmen, schoenen vol stenen, haar zo nat door de mist en kapotte handen waren we er eindelijk! We stonden op de rand van de crater, maar zagen alleen niks, omdat er een wolk boven de vulkaan hing. Alleen een groot gat met een en al mist. De weg naar beneden was nog erger, paar keer gevallen tot er gaten in onze broeken vielen. Volgens Anouk was dit; Veel te ambitieus en totaal onverantwoord. Volgens Tess: 1x maar nooit weer. Volgens mij: Zo'n idiote klim heb ik nooit eerder gezien. Tijd om verder te gaan met de Alpine Crossing! We hadden nog 13km te gaan en het was al 14.00 's middags. Je loopt door vele verschillende landschappen, echt onbeschrijfelijk, hoe mooi deze crossing is. Woest, ongerept, zanderig zoals een woestijn, een vulkaan, een rode crater,3 prachtige knalgroene meren en een regenwoud. Wat een gave trek was dit zeg! Ruim 12 uur later, om 18.30 waren we bij de finish. Na een highfive, benen die zo zwaar aanvoelden, was het tijd voor een douche! Stiekem bij een hostel douchen en als je dan terugkomt bij de camper, start de camper niet meer. Tja boontje komt om zijn loontje, kun je wel zeggen. Dan maar op de parkeerplaats van het hostel slapen en de volgende ochtend een sterke man zoeken die ons wellicht wil helpen en natuurlijk vonden wij die weer. Het bleek de accu te zijn en opnieuw hadden we de lichten niet aan laten staan. We zouden vroeg weggaan richting Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, om daar met de ferry over te steken naar het Zuidereiland. Tussendoor de creditcard van Tessy opgehaald, die was die van haar ook kwijt namelijk;). In Wellington naar een museum geweest wat alles over Nieuw Zeeland verteld, ook dat er zo ontzettend veel aardbevingen voorkomen..
Gisteren heeft hier op het Zuidereiland een heftige aardbeving plaatsgevonden bij Christchurch. Gelukkig niets gevoeld van deze aardbeving. Wij zitten nu 200 kilometer verderop, waar er stukken van de gletsjers zijn losgekomen door de aardbeving. Wij gaan zo richting Christchurch rijden, want mijn ticket gaat vanuit Christchurch naar Sydney morgen. Nu maar hopen dat mijn vlucht gaat..
De volgende keer is het Zuidereiland aan de beurt! Patrick, thanx voor al je tips..
x, uit een bewolkt Kiwiland
-
23 Februari 2011 - 22:03
Lara:
Wauw, Lot! Cool verhaal! Breda mist je hoor, bijna carnaval... X groetjes aan Anouk en Tessy -
23 Februari 2011 - 22:41
Melissa :
Lieffies!
Mooie foto's zeg! Jullie doen te gekke dingen.
Heel veel plezier nog en genietse dames!
Liefs Melissa -
23 Februari 2011 - 22:43
Hanneke:
Ha Lot, wat een leuke foto's en geweldig verhaal weer ;) Kussss uit Amsterdam (waar het heeft gesneeuwd vandaag...) -
23 Februari 2011 - 22:50
Jaap En Mariet:
Wat een verhaal weer,en die tocht op de Moudt Doom, vorig jaar hebben ze nog daar een meisje afgehaald op gypen en helemaal verkleund van de kou was voorpaginanieuws op A.D.We hopen dat je vlucht doorgaat ,veel plezier verder en de groetjes van ons voor jullie drieen. X. -
23 Februari 2011 - 23:16
Jan Uit Ael:
Gelukkig, een bericht.
Nu kan ik weer slapen.
Heb vannacht wakker gelegen...
Wees voorzichtig, geniet verder van je reis!
-
23 Februari 2011 - 23:38
Dicky:
Hier net 30 min 24-2, dus 00.30.
Gaaf , je verhaal, belevenissen endie schitterende foto,s.
Gelukkig dat je niks gemerkt hebt betreft de aardbeving.
Geerte haar oudcollega Jikke reed daar,de bus schokte en
ze moesten terug.
Geniet er maar van.
Goede vlucht! -
24 Februari 2011 - 07:05
Patty:
Heey Lotte!!!
Geweldig om je verhaal te lezen en de bijbehorende foto's te zien, dat moet een droom leven zijn zo...hahhah!! hier wordt druk gewerkt!! :-P super leuk om te lezen wat je allemaal doet en ziet! heel veel plezier nog en geniet dr lekker van!! liefs Patty -
24 Februari 2011 - 07:33
Eline:
LOTTT!!
wat een gevaarlijke verhalen weer, maar tegelijk ook weer hele gave! je bent wel met de goede mensen op pad, ook creditcard kwijt, haha.
Ik heb ook nog wel nieuws: ik heb mijn enkelband ingescheurd! Klote! en t heeft hier gister gesneeuwd!
kuzzz Eline -
24 Februari 2011 - 07:45
Wendy:
Heej wijffie geweldig foto's weer en wat maken je veel mee, echt super zeg en erg leuk om te lezen allemaal! Goede vlucht & enjoy! x Arjen & Wendy -
24 Februari 2011 - 08:00
Maria:
Ha Lot, leuk om weer wat nieuws van je te lezen! Alhoewel.. nieuws... de verhalen komen toch wel verdacht bekend voor (creditcard, ook bij Tessy trouwens, kapotte accu... ;)).. Leuk om te lezen!!! GENIET ervan! Ik zit naar een mistig Breda te kijken achter mijn laptoppie. Verschil moet er zijn! xx -
24 Februari 2011 - 09:23
Steef:
Kicken Lot!
Zullen we als je terug bent een wandelclub oprichten? Dan kan ik gaan oefenen voor als ik machu pichu enzo moet gaan beklimmen in Peru of een andere grote vulkaan in zuid-amerika...Of ik weet het nog beter gemaakt, je komt me gewoon opzoeken daar en dan lopen we samen zo'n trekking! Zou helemaal te gek zijn!
Ik vind je foto's echt groots met een zachte G!
xx -
24 Februari 2011 - 11:18
Liesbeth:
oh super... die foto's! ben heel benieuwd hoe het is om in Christchurch te zijn. Het is hier iedere dag op het nieuws.
Groetjes en veel plezier vanuit het koude Rotterdam! -
24 Februari 2011 - 11:49
Mady :
Lot!!
OOOOOOOOOOOOO wat ben ik jaloers! Wat klinkt het allemaal prachtig-gaaf en mooi. Naja niet heel jaloers op jullie wandeltrip...maar voor de rest WAUW!!
Geniet lekker en ben blij dat jullie heelhuids terug kunnen vliegen naar Australië.
Jammer dat je Tessa niet meer hebt gezien, maar hoorde van haar dat jij al veel verder was!
Dikke kus -
24 Februari 2011 - 13:44
Mas:
Lot!
Wat een superverhaal weer! Hoop dat je zonder problemen naar Australie terug kunt vliegen!! Tot whatsapp haha!!
xxx -
26 Februari 2011 - 07:20
Astrid Vos:
Je kunt wel verslaggeefster voor National Geographic worden! Geweldig!!! Ga zo door.
Groetjes en blijf genieten. -
26 Februari 2011 - 09:24
Petra:
ha die lot
super verhaal weer hahah
geniet nog
x peet -
27 Februari 2011 - 10:17
Mirna:
Super zeg. Ik krijg echt kriebels als ik dit lees! Lees je mailtje, maar!
Liefs -
28 Februari 2011 - 19:17
Wendy:
Hey Lotte,
Wat een pracht verhaal weer! Zal echt een super mooie ervaring voor je zijn!
Geniet er nog maar even lekker van!
Mas en ik zijn vandaag weer teruggekomen van de wintersport! Was ook super!!
Nou hoop snel weer van je te horen!
xxx Wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
