The OUTBACK!!!!!
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
17 Maart 2011 | Australië, Perth
The Great Ocean Road and more...
Outback ja of nee?! Lang getwijfeld, ach ja als je een weegschaal bent, kan het ook niet anders toch;) Aangezien ik het "echte" Australie wilde zien en daar bedoel ik mee: de desert, 'the red centre' inclusief die enorme steen, die ook wel Uluru of Ayers Rock wordt genoemd, heb ik uiteindelijk besloten een vliegticket te boeken naar Alice Springs.
Dit is de enige stad in het midden van Australie. Naja stad kun je het amper noemen, een straatje met wat cafe's, een supermarkt en een paar hostels en dan ben je er wel doorheen. Op zich ook niet zo vreemd, de stad dient voornamelijk als doortrekplaats voor mensen die de outback willen bezoeken. Zelfs de lokale mensen wonen er doorgaans niet langer dan een paar jaar. Wandelend door de stad vielen twee dingen direct op: Er zijn overal vliegen (heel irritant) en op elke straathoek hangen groepen Aboriginals rond, in uiteenlopende vormen van helderheid (lees: een groot aantal is stomdronken). Dat laatste is direct het grootste probleem dat deze stad kent. Alice Springs staat namelijk bekend als een erg onveilige stad. Reisboeken, de hostels en andere toeristen waarschuwen al dat je in ieder geval 's avonds niet alleen de straat op moet gaan. Dit komt door de Aboriginals die de boel daar feitelijk terroriseren. Ze hangen overal rond, zijn vaak dronken, daar is niet veel voor nodig, hun lichaam kan alcohol niet zo goed verdragen en vooral 's avonds proberen ze ruzie te zoeken met toeristen, breken ze in in auto's en meer van dat soort toestanden. Een avondje hier spenderen was dan ook wel genoeg. Normaal gesproken trek ik er liever zelf op uit, met een eigen camper, plan ik liever alles zelf en met m'n lonely planet op zak gaat dit altijd prima, maar met dit in m'n achterhoofd leek het me toch verstandiger om met een georganiseerde tour de outback te gaan verkennen. Direct een trektocht door de outback geregeld die de volgende dag om 05.30 zou beginnen..
Na een hels nachtje in het hostel vol met kakkerlakken, vliegen en slangen werden we opgehaald en kon de tour beginnen met een lange rit in de auto richting Katja Tutja. Onderweg nog even de toerist uitgehangen en op een kameel gereden. De rit ernaartoe in het busje was echt geweldig. Jullie kennen ze vast wel, die plaatjes waar je een grote lange weg voor je hebt midden door de woestijn en er is helemaal niks om je heen. Tja dat was echt iets wat ik graag wilde zien! Doordat het net flink had geregend, was het terrein niet zo rood- en woestijnachtig als je zou verwachten; er was flink wat groen opgekomen in de afgelopen weken. Desalniettemin was het op het moment dat wij daar waren vrolijk 35 graden. Gedurende de hele trek in de Outback was het dan ook zaak dat je zo'n 1-1,5 liter water per uur drinkt. Zoniet, dan krijg je direct uitdrogingsverschijnselen. Al snel bleek dat onze medepassagiers uit Azië, om precies te zijn, de Japanners, geen water hadden, maar thee en dan ook maar een half litertje. Je kunt natuurlijk verwachten dat je dan later problemen gaat krijgen maargoed. Het werd eerst tijd voor een voorstelrondje, zodat we elkaar wat beter leerden kennen. Iedereen deed z'n zegje, behalve de Japanse dame, ze kon geen woord uitbrengen in het Engels wat natuurlijk voor wat opschudding zorgde. Nou hier gaan we nog wat mee beleven zeg! Eenmaal aangekomen bij onze eerste stop "Kata Tjuta", een rots- en bergformatie niet heel ver van de welbekende Uluru, begon de klim over de enorme rotsen die leidde tot supermooie views. Het is jammer dat het bijna onmogelijk is foto's te nemen die ook maar enigszins recht doen aan hoe groots het is. Uiteraard zijn alle bergen en rotsen waar dan ook ter wereld indrukwekkend, maar deze zijn anders dan waar dan ook. Ze zijn rood en op een vreemde manier glinsterend in de zon en helemaal gladgestreken door erosie van het water (dat was daar ooit) en de wind, waardoor ze de meest vreemde vormen aan kunnen nemen. Na de trek zijn we weer terug het busje ingegaan om richting Uluru te rijden om daar de zonsondergang te bekijken. Het zou het mooiste natuurverschijnsel hier in Australië moeten zijn, omdat de kleur van de lucht mee zou veranderen met die van de Uluru, maar helaas we troffen het niet, het was helemaal bewolkt. Wat verder opviel was dat je overdag in geen velden of wegen een Japanner kon lokaliseren (behalve onze medepassagier), maar vlak voor de zonsondergang kwamen er ineens grote airconditioned-luxe bussen aangescheurd. Hier stroomden de hordes japanners uit, samen met een stelletje obers die champagne begonnen uit te delen. Na een foto in een domme pose met Uluru op de achtergrond, renden ze weer terug de bus in en scheurde de bus weer weg. Nadat de zon onder was gingen we naar onze campingsite waar we eerst gingen barbecuen en jawel kangaroo en kameel gegeten, wat echt superlekker was. De Japanse kon zich niet inhouden en slurpte de limonade waar we 4 dagen mee moesten doen zowat helemaal op. Volgens mij hield ze niet zo van water. Ook het eten schransde ze zomaar naar binnen, alsof ze al dagen niet gegeten had. Toch echt aparte lui die Japanners. Na zo'n lange dag waren we behoorlijk uitgeput en werd het tijd om te gaan slapen, wat best een interessant item was. Er was dus geen gebouw of wat dan ook aanwezig, we sliepen in zogenaamde "swags" op de grond onder de sterren. Een swag is een soort van over het paard getilde slaapzak. Nog niet wetende dat er 's nachts allerlei ongedierte in je slaapzak kwam kruipen. Na een paar uurtjes liggen en alleen maar naar die immense sterrenhemel te hebben gekeken werd de eerste schorpioen gespot, al snel volgde een slang, een dingo en hordes muizen. Nou houd ik echt wel van wildkamperen, maar met deze dieren in mijn gedachten, deed ik natuurlijk geen oog dicht. Oké dan maar in de bus slapen die inmiddels al helemaal vol lag met mensen die het al eerder voor gezien hielden. In de outback is het daadwerkelijk compleet donker 's nachts. Dat krijg je nergens in Europa of in de bewoonde wereld, omdat het licht van de steden altijd zorgt voor een minder zicht op de sterrenhemel. Hier dus niet, er waren werkelijk miljoenen sterren te bewonderen..
De volgende ochtend zijn we om 4:30 opgestaan om terug te rijden naar Uluru om de zonsopgang te zien. Gelukkig was die wat mooier dan de zonsondergang, ware het niet dat ook de miljarden vliegen rond die tijd wakker werden. Je werd werkelijk gestoord van die beesten, ze probeerden met z'n allen je ogen, oren, neus en mond in te vliegen. Iedereen was constant als een gek om zich heen aan het slaan om ze van je af te krijgen, heel irritant. Misschien had ik toch maar naar Oscar's advies moeten luisteren en een muskietenet mee moeten nemen. Nu is Uluru (Ayer's rock) hetgene wat Australie op de kaart zet, aangezien het de grootste rots ter wereld is die in het verder compleet platte Outback-landschap staat. Echter de aboriginals beheren dit deel van het land nog steeds. De rots is namelijk een belangrijke heilige plaats voor ze, waar veel van hun verhalen uit de "dreamtime" hun oorsprong hebben. Er zijn dan ook veel plaatsen op de rots waar je geen foto's mag nemen omdat het "sacred sites" zijn. De trek van de dag bestond uit een tocht om Uluru heen. Op zich een makkie, zo'n 10 kilometer over redelijk vlak terrein. Natuurlijk was ik degene die liever de Uluru wilde beklimmen, een stijle klim van zo'n 2,5 uur, maar doordat het te hard waaide en te warm was, mocht je niet naar boven. De Aboriginals vragen iedereen ook om de Uluru niet te beklimmen, omdat er de laatste jaren meer dan 100 mensen zijn overleden tijdens deze klim. Dan volgend jaar maar naar de Kilimanjaro, the Everest of die in Peru;)
Die avond een kampvuur gemaakt, wat gitaarmuziek op de achtergrond, drankje erbij en genieten van de sterrenhemel. Opnieuw een slapeloze nacht, dit keer zat de bus zelf vol met muizen, die zelfs de chips uit mijn tas opgegeten hadden, ieuww. Het was tijd voor "King's Canyon". Dit is een reeks rotsen in de woestijn, met een enorm ravijn ertussenin waar zowaar enigszins tropisch leven te vinden is. Een 'look-a-like' van de grand canyon, of toch iets minder spectaculair?! Volgens onze gids begon de trek met een "heart-attack", een klim recht een berg op, die volgens haar zijn naam regelmatig eer aan deed. Ik weet niet waar ze het over had, want het was werkelijk waar een makkie, vergeleken met die helse toch op Mount Doom in Nieuw Zeeland. Het uitzicht bovenop de berg was weer super! Overal waar je keek strekte de Outback zich uit tot in het oneindige en recht voor ons was de Canyon met zijn indrukwekkende rotswanden. Door het ravijn naar beneden gelopen, waar we in de schaduw van de rotsen in een"waterhole" konden zwemmen. Het einde van de trekking was in zicht.. Jammer!
Al met al was de hele tocht door de Outback een fantastische ervaring. De enorme uitgestrektheid, het rode zand en de prachtige rotsen hebben mij echt dat Ozzie gevoel gegeven, wat ik eerder nog niet had gehad..
Nog een bezoekje gebracht aan mijn vroegere televisiehelden "The flying doctors" die hier hun basis hebben. Daarna naar Adelaide gevlogen, waar een relaxte couch ons stond op te wachten. Fijn als je weer kunt wassen, je fatsoenlijk kunt douchen en een lekker bed tot je beschikking hebt. Topweertje, prachtige zonsondergang en een lekker strand waar volop gebeachvolleybald werd. Na lange tijd voor het eerst weer eens een bal aangeraakt:) Eigenlijk speciaal naar Adelaide gegaan voor het Fringefestival, het festival van het jaar, met dans-, zang- en straattheater om vervolgens onze weg te vervolgen naar de Great Ocean Road. De weg langs de kust die de mooiste ter wereld moet zijn. Dat zal best, aan onze Hyundai Getz heeft het niet gelegen, die zowel als vervoersmiddel en als slaapplaats heeft gediend, maar wel aan het enorme slechte weer.. En het werd alleen maar slechter, toen onze vlucht werd naar Perth werd gecanceld en we weer een slapeloze nacht en een dag in de auto en op het vliegveld hebben doorgebracht...
En nu?! Een superweek hier achter de rug hier in South West Australia, including winetastings, chocolatefactory, cheesefarm, olive center and à lot of sun, beautyfull beaches, the biggest waves, the best surfers, nice people, a house with the best view ever, tabletennis and the best bbq's! Margareth River - Western Australia
Nu net de beste deal tot nu toe gemaakt: 4WD van Perth naar Darwin. Laat die roadtrip morgen maar beginnen!!! Yeahhh... Heb er zin in:)
De volgende keer meer,
x Lot
Ps. de volgende keer foto's van Western Australia
Outback ja of nee?! Lang getwijfeld, ach ja als je een weegschaal bent, kan het ook niet anders toch;) Aangezien ik het "echte" Australie wilde zien en daar bedoel ik mee: de desert, 'the red centre' inclusief die enorme steen, die ook wel Uluru of Ayers Rock wordt genoemd, heb ik uiteindelijk besloten een vliegticket te boeken naar Alice Springs.
Dit is de enige stad in het midden van Australie. Naja stad kun je het amper noemen, een straatje met wat cafe's, een supermarkt en een paar hostels en dan ben je er wel doorheen. Op zich ook niet zo vreemd, de stad dient voornamelijk als doortrekplaats voor mensen die de outback willen bezoeken. Zelfs de lokale mensen wonen er doorgaans niet langer dan een paar jaar. Wandelend door de stad vielen twee dingen direct op: Er zijn overal vliegen (heel irritant) en op elke straathoek hangen groepen Aboriginals rond, in uiteenlopende vormen van helderheid (lees: een groot aantal is stomdronken). Dat laatste is direct het grootste probleem dat deze stad kent. Alice Springs staat namelijk bekend als een erg onveilige stad. Reisboeken, de hostels en andere toeristen waarschuwen al dat je in ieder geval 's avonds niet alleen de straat op moet gaan. Dit komt door de Aboriginals die de boel daar feitelijk terroriseren. Ze hangen overal rond, zijn vaak dronken, daar is niet veel voor nodig, hun lichaam kan alcohol niet zo goed verdragen en vooral 's avonds proberen ze ruzie te zoeken met toeristen, breken ze in in auto's en meer van dat soort toestanden. Een avondje hier spenderen was dan ook wel genoeg. Normaal gesproken trek ik er liever zelf op uit, met een eigen camper, plan ik liever alles zelf en met m'n lonely planet op zak gaat dit altijd prima, maar met dit in m'n achterhoofd leek het me toch verstandiger om met een georganiseerde tour de outback te gaan verkennen. Direct een trektocht door de outback geregeld die de volgende dag om 05.30 zou beginnen..
Na een hels nachtje in het hostel vol met kakkerlakken, vliegen en slangen werden we opgehaald en kon de tour beginnen met een lange rit in de auto richting Katja Tutja. Onderweg nog even de toerist uitgehangen en op een kameel gereden. De rit ernaartoe in het busje was echt geweldig. Jullie kennen ze vast wel, die plaatjes waar je een grote lange weg voor je hebt midden door de woestijn en er is helemaal niks om je heen. Tja dat was echt iets wat ik graag wilde zien! Doordat het net flink had geregend, was het terrein niet zo rood- en woestijnachtig als je zou verwachten; er was flink wat groen opgekomen in de afgelopen weken. Desalniettemin was het op het moment dat wij daar waren vrolijk 35 graden. Gedurende de hele trek in de Outback was het dan ook zaak dat je zo'n 1-1,5 liter water per uur drinkt. Zoniet, dan krijg je direct uitdrogingsverschijnselen. Al snel bleek dat onze medepassagiers uit Azië, om precies te zijn, de Japanners, geen water hadden, maar thee en dan ook maar een half litertje. Je kunt natuurlijk verwachten dat je dan later problemen gaat krijgen maargoed. Het werd eerst tijd voor een voorstelrondje, zodat we elkaar wat beter leerden kennen. Iedereen deed z'n zegje, behalve de Japanse dame, ze kon geen woord uitbrengen in het Engels wat natuurlijk voor wat opschudding zorgde. Nou hier gaan we nog wat mee beleven zeg! Eenmaal aangekomen bij onze eerste stop "Kata Tjuta", een rots- en bergformatie niet heel ver van de welbekende Uluru, begon de klim over de enorme rotsen die leidde tot supermooie views. Het is jammer dat het bijna onmogelijk is foto's te nemen die ook maar enigszins recht doen aan hoe groots het is. Uiteraard zijn alle bergen en rotsen waar dan ook ter wereld indrukwekkend, maar deze zijn anders dan waar dan ook. Ze zijn rood en op een vreemde manier glinsterend in de zon en helemaal gladgestreken door erosie van het water (dat was daar ooit) en de wind, waardoor ze de meest vreemde vormen aan kunnen nemen. Na de trek zijn we weer terug het busje ingegaan om richting Uluru te rijden om daar de zonsondergang te bekijken. Het zou het mooiste natuurverschijnsel hier in Australië moeten zijn, omdat de kleur van de lucht mee zou veranderen met die van de Uluru, maar helaas we troffen het niet, het was helemaal bewolkt. Wat verder opviel was dat je overdag in geen velden of wegen een Japanner kon lokaliseren (behalve onze medepassagier), maar vlak voor de zonsondergang kwamen er ineens grote airconditioned-luxe bussen aangescheurd. Hier stroomden de hordes japanners uit, samen met een stelletje obers die champagne begonnen uit te delen. Na een foto in een domme pose met Uluru op de achtergrond, renden ze weer terug de bus in en scheurde de bus weer weg. Nadat de zon onder was gingen we naar onze campingsite waar we eerst gingen barbecuen en jawel kangaroo en kameel gegeten, wat echt superlekker was. De Japanse kon zich niet inhouden en slurpte de limonade waar we 4 dagen mee moesten doen zowat helemaal op. Volgens mij hield ze niet zo van water. Ook het eten schransde ze zomaar naar binnen, alsof ze al dagen niet gegeten had. Toch echt aparte lui die Japanners. Na zo'n lange dag waren we behoorlijk uitgeput en werd het tijd om te gaan slapen, wat best een interessant item was. Er was dus geen gebouw of wat dan ook aanwezig, we sliepen in zogenaamde "swags" op de grond onder de sterren. Een swag is een soort van over het paard getilde slaapzak. Nog niet wetende dat er 's nachts allerlei ongedierte in je slaapzak kwam kruipen. Na een paar uurtjes liggen en alleen maar naar die immense sterrenhemel te hebben gekeken werd de eerste schorpioen gespot, al snel volgde een slang, een dingo en hordes muizen. Nou houd ik echt wel van wildkamperen, maar met deze dieren in mijn gedachten, deed ik natuurlijk geen oog dicht. Oké dan maar in de bus slapen die inmiddels al helemaal vol lag met mensen die het al eerder voor gezien hielden. In de outback is het daadwerkelijk compleet donker 's nachts. Dat krijg je nergens in Europa of in de bewoonde wereld, omdat het licht van de steden altijd zorgt voor een minder zicht op de sterrenhemel. Hier dus niet, er waren werkelijk miljoenen sterren te bewonderen..
De volgende ochtend zijn we om 4:30 opgestaan om terug te rijden naar Uluru om de zonsopgang te zien. Gelukkig was die wat mooier dan de zonsondergang, ware het niet dat ook de miljarden vliegen rond die tijd wakker werden. Je werd werkelijk gestoord van die beesten, ze probeerden met z'n allen je ogen, oren, neus en mond in te vliegen. Iedereen was constant als een gek om zich heen aan het slaan om ze van je af te krijgen, heel irritant. Misschien had ik toch maar naar Oscar's advies moeten luisteren en een muskietenet mee moeten nemen. Nu is Uluru (Ayer's rock) hetgene wat Australie op de kaart zet, aangezien het de grootste rots ter wereld is die in het verder compleet platte Outback-landschap staat. Echter de aboriginals beheren dit deel van het land nog steeds. De rots is namelijk een belangrijke heilige plaats voor ze, waar veel van hun verhalen uit de "dreamtime" hun oorsprong hebben. Er zijn dan ook veel plaatsen op de rots waar je geen foto's mag nemen omdat het "sacred sites" zijn. De trek van de dag bestond uit een tocht om Uluru heen. Op zich een makkie, zo'n 10 kilometer over redelijk vlak terrein. Natuurlijk was ik degene die liever de Uluru wilde beklimmen, een stijle klim van zo'n 2,5 uur, maar doordat het te hard waaide en te warm was, mocht je niet naar boven. De Aboriginals vragen iedereen ook om de Uluru niet te beklimmen, omdat er de laatste jaren meer dan 100 mensen zijn overleden tijdens deze klim. Dan volgend jaar maar naar de Kilimanjaro, the Everest of die in Peru;)
Die avond een kampvuur gemaakt, wat gitaarmuziek op de achtergrond, drankje erbij en genieten van de sterrenhemel. Opnieuw een slapeloze nacht, dit keer zat de bus zelf vol met muizen, die zelfs de chips uit mijn tas opgegeten hadden, ieuww. Het was tijd voor "King's Canyon". Dit is een reeks rotsen in de woestijn, met een enorm ravijn ertussenin waar zowaar enigszins tropisch leven te vinden is. Een 'look-a-like' van de grand canyon, of toch iets minder spectaculair?! Volgens onze gids begon de trek met een "heart-attack", een klim recht een berg op, die volgens haar zijn naam regelmatig eer aan deed. Ik weet niet waar ze het over had, want het was werkelijk waar een makkie, vergeleken met die helse toch op Mount Doom in Nieuw Zeeland. Het uitzicht bovenop de berg was weer super! Overal waar je keek strekte de Outback zich uit tot in het oneindige en recht voor ons was de Canyon met zijn indrukwekkende rotswanden. Door het ravijn naar beneden gelopen, waar we in de schaduw van de rotsen in een"waterhole" konden zwemmen. Het einde van de trekking was in zicht.. Jammer!
Al met al was de hele tocht door de Outback een fantastische ervaring. De enorme uitgestrektheid, het rode zand en de prachtige rotsen hebben mij echt dat Ozzie gevoel gegeven, wat ik eerder nog niet had gehad..
Nog een bezoekje gebracht aan mijn vroegere televisiehelden "The flying doctors" die hier hun basis hebben. Daarna naar Adelaide gevlogen, waar een relaxte couch ons stond op te wachten. Fijn als je weer kunt wassen, je fatsoenlijk kunt douchen en een lekker bed tot je beschikking hebt. Topweertje, prachtige zonsondergang en een lekker strand waar volop gebeachvolleybald werd. Na lange tijd voor het eerst weer eens een bal aangeraakt:) Eigenlijk speciaal naar Adelaide gegaan voor het Fringefestival, het festival van het jaar, met dans-, zang- en straattheater om vervolgens onze weg te vervolgen naar de Great Ocean Road. De weg langs de kust die de mooiste ter wereld moet zijn. Dat zal best, aan onze Hyundai Getz heeft het niet gelegen, die zowel als vervoersmiddel en als slaapplaats heeft gediend, maar wel aan het enorme slechte weer.. En het werd alleen maar slechter, toen onze vlucht werd naar Perth werd gecanceld en we weer een slapeloze nacht en een dag in de auto en op het vliegveld hebben doorgebracht...
En nu?! Een superweek hier achter de rug hier in South West Australia, including winetastings, chocolatefactory, cheesefarm, olive center and à lot of sun, beautyfull beaches, the biggest waves, the best surfers, nice people, a house with the best view ever, tabletennis and the best bbq's! Margareth River - Western Australia
Nu net de beste deal tot nu toe gemaakt: 4WD van Perth naar Darwin. Laat die roadtrip morgen maar beginnen!!! Yeahhh... Heb er zin in:)
De volgende keer meer,
x Lot
Ps. de volgende keer foto's van Western Australia
-
17 Maart 2011 - 11:13
Patrick:
Hee kleine,
ik begin nu toch wel irritant jaloers te worden, grrrrr ;-). Het mooiste komt nog! Veel plezier met de roadtrip.
gr. P. -
17 Maart 2011 - 12:45
Steef:
Lot, jij gaat straks stuk van het lachen als jij al je verhalen gaat teruglezen. In elk verhaal is wel iets te chocolaten! Geen mens die het opvalt natuurlijk, except moi :) Die mooie foto's en gave verhalen neem ik voor lief maar die chocalate cookies, factory, cakes, smoothies...die raken me het meest! Als ik mn vingers mocht knippen om dan ook daar ergens te moeten zijn, dan doe mij Margareth's river maar! Haha heaps of jokes natuurlijk...
Voor jou vooral veel heaps of fun, flies, sand, rain, wines, chocolates and pretty boys toegewenst!
xx -
17 Maart 2011 - 14:47
Lara:
Lot & Anouk, Wat zien jullie dr goed uit!! En die foto's, net Australia the movie whaaaaaaa wil daar ook zijn!!! X -
17 Maart 2011 - 17:09
Dicky:
Wauww... schitterende foto,s...
En wat zien jullie er goed uit....
Dan je reisverslag... alsof ik het zie gebeuren....
Veel plezier verder.
Groeten van ons all. -
17 Maart 2011 - 21:02
Japio:
Ha die Lot, wat een verhaal ,vooral dat gedeelte over The OUTBACK geweldig. Tot het volgende verslag en foto,s Groetjes en veel lol. -
18 Maart 2011 - 11:58
Mirna:
Wat mooi daar!!!!!!! Thanks voor je belletje vannacht ik vond het helemaal te gek.
kuzz mij -
18 Maart 2011 - 18:51
Petra Oscar En David:
hai die lot
hahah handig he een muskietennet.
wat een belevenissen weer allemaal
david is blij dat je er ook foto's bij doet kan tie ook ff kijken
hou jullie goed daar
-
19 Maart 2011 - 10:28
Eefje:
Hee lieve Lot,
Wat een leuk verhaal en super mooie foto's! Ik heb al weer lol om de manier waarop je de dingen die je meemaakt omschrijft! Ik zie alles helemaal voor me haha.. En ik vond het echt een verrassing dat je net belde!!! Echt zo leuk om je weer te spreken:) Nou geniet nog lekker van de laatste 6 weken.. We keep in touch!! xxxx -
19 Maart 2011 - 20:12
Opa En Oma:
Hoi lotte we hebben je fotos weer gezien heel mooi vonden we ze. Zoals je uitstraalt heb je het prima na je zin en je ziet er ook heel goed uit. We wensen je nog veel plezier en we hopen dat je gezond en met blijenmoed en met dankbaarheid thuis mag komen.
de hartelijke groeten van opa en oma -
22 Maart 2011 - 15:52
Wendy:
Heej Lot wat gaaf allemaal zeg! Arjen en ik komen net terug van 2,5 week Caribean, ook geen verkeerde plek om te zijn moet ik zeggen ;-) Hoe lang blijf je nog down under meis? Super leuk in ieder geval dat je het zo naar je zin hebt en is erg leuk om je verhalen te lezen en de foto's erbij te zien. Nog heel veel plezier daar!
X Wen -
27 Maart 2011 - 15:52
Mas:
Hee lot!
De outback lijkt me helemaal top!! Maar kangeroe eten..... haha...dat heb ik overgeslagen want ik had ze de dag ervoor geknuffeld en eten gegeven in Australia Zoo hahaha!! Ik hoop dat je laatste weken zeker zo gaaf worden als de rest van de reis!!! En eerlijk is eerlijk......vindt het wel errug gezellig als je weer terug bent hoor hier in Breda,!!! Lekker shoppen en terrasjes pakken.
Kom trouwens net terug van een paar uurtjes terras op de Havermarkt. Jaa.... ook hier begint het aardig wat te worden.
Geniet lekker van de laatste maand!!!!
xxx
Tot snel!
xxx -
28 Maart 2011 - 14:45
Peter En Joke:
Hoi Lotte, nog een dikke 3 weken tegaan, dan is het weer voorbij! Wat een prachtige verhalen en foto's! Jullie genieten echt! Maar die beesten dat lijkt mij maar niks, zou geen oog dicht doen. Het idee :| beesten in je slaapzak bbrrrr. Geniet nog maar lekker, veel plezier! -
03 April 2011 - 21:17
Emmie:
Heey Zus
Hoe is het daar we hebben net weer kekeken op google-eart waar je nu zit in australie nu nog wachten op je nieuwe mooie foto,s en je volgende verhaal. Nog veel plezier in je laatste weken
XEmmie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
