Antarctica!
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
12 Maart 2013 | Chili, Punta Arenas
Goodmorning..
Een bijzonder moment, na ruim 48 uur varen op de Drake Passage, zette ik op 4 maart mijn eerste stappen op Antarctica! Opeens sta je tussen duizenden pinguins, zie je walvissen, zeehonden, ijs, sneeuw en de mooiste gletchers om je heen alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Echt die natuur, het dierenrijk en die ijslandschappen maken het zo ongelofelijk mooi! Geen auto´s, geen huizen, geen andere mensen, behalve wij; 68 passagiers en 41 mensen van de expeditie crew. Allemaal leuke mensen tussen de 23 jaar en 75 jaar met bijzondere verhalen. De meesten hebben al heel wat van de wereld gezien, anders ga je denk ik ook niet naar Antarctica. Maargoed dan moet ik ook nog eens toegeven dat ik me voor mijn idee echt in een 5-sterrenhotel bevond. Wat een luxe allemaal voor mij als simpele backpacker. Antarctica is de meest afgelegen, koudste, droogste en meest winderige plek op aarde. Het gebied is niet geschikt om bewoond te worden. De temperatuur was rond het vriespunt en wanneer de trip begon waanden we ons nog in een Artic storm, maar gelukkig werd het dag bij dag zonniger. Als je dan in de sneeuw zit met uitzicht over al dat ijs, pinguins om je heen, walvissen in de verte, besef ik dat dit één van de mooiste plekken ter wereld is waar ik ooit ben geweest!
Vrijdag 1 maart stond ik met m´n backpack in de haven van Ushuaia. Ik mocht aan boord van de Ocean Nova die al vele jaren richting Antarctica vaart. Ik werd uitgezwaaid door een leuk stel uit Canada die de rest van mijn spullen hebben gedragen, aangezien ik ook een skibroek en ski-jacket nodig had die ik mocht lenen van het meisje van de travelagency. Oerlelijk natuurlijk, qua mode lopen ze hier sowieso een paar jaar achter, maar wat maakt het uit, ik ga tenslotte naar Antarctica. Eenmaal op de boot werden meteen al m´n spullen naar mijn hut gebracht en ontmoette ik de crew van deze trip. Allemaal leuke mensen, die keihard werken en waarbij hun hart in Antarctica ligt. Aangekomen in mijn slaaphut liep ik meteen mijn kamergenoot uit New York, geboren in Birma tegen het lijf. Een ontzettend lief mens. Aan het einde van de middag vertrokken we dan eindelijk vanuit de haven onder luid getoeter en konden we gaan zwaaien, een waar Titanic tafereel ;)
Ik kijk om me heen en iedereen is foto´s aan het maken en ik denk alleen maar, hoe bijzonder het is dat ik nu toch echt naar dit 7e continent ga. De eerste uren varen we over het brede kanaal dat ons naar de open zee brengt. Langzaamaan heb ik geen bereik meer met mijn telefoon. Weg van de bewoonde wereld. Dan krijgen we nog een rondleiding, want stel nou dat er iets gebeurd aan boord, moeten we wel weten wat we moeten doen natuurlijk. Uiteindelijk verdwijnt het laatste stukje land in zicht en zijn we op de open zee. De twee dagen die volgen varen we over de Drake Passage, deze zee staat bekend om zijn wilde karakter. Ja hoor, ook ik werd zeeziek en niet zo´n beetje ook. Als ik iets anders deed dan gewoon liggen, kwam alles naar boven. De pillen die we hadden gekregen van de dokter die aan boord was, leken hun werk niet te doen bij mij. Het 4-gangen diner, de uitgebreide lunch en het engelse ontbijt moest ik aan m´n neus voorbij laten gaan. Gelukkig begon ik me de 2e dag wat beter te voelen, maar door die pillen voelde ik me enorm slaperig, waardoor ik de meeste tijd in mijn bed heb gespendeerd. Ondertussen waren er aan boord verschillende presentaties en lezingen over Antarctica door de expediti crew die allemaal hun eigen specialiteit hebben. De hele reis deelden zij hun kennis met ons, zo waren er biologen, historic, whalewatchers en mensen die een tijd onderzoek hebben gedaan op Antarctica en die daar tijdelijk dus hebben gewoond.
Dan wordt omgeroepen dat het eerste ijs in zicht is, zo snel als het kan ren ik naar buiten om foto´s te maken van het eerste ijs. Even later ziet een oplettende passagier de eerste walvis rond onze boot. Wauw! En dit is nog maar het begin van onze trip! Nog 1 nachtje slapen en dan zullen we onze eerste stappen op Antarctica zetten. Na een goed ontbijt gaan de rubberboten van boord en varen we met de zodiac aan land. Van verre horen we al het lawaai van de tienduizenden pinguins die hier nestelen. Ja, ik ben er! De pinguins gaan gewoon door met waar ze mee bezig waren en trekken zich niets van ons aan. Het lijkt bijna alsof we niet bestaan. Ze zijn niet bang voor de mens. Als we terug zijn op de boot na zeiknat geregend te zijn, horen we dat er een storm op komst is, dus dat we helaas niet meer aan land kunnen die dag. Maar dan tijdens het diner waarin iedereen druk door elkaar heen praat, worden er weer 2 walvissen gespot. Sommigen mensen vliegen zowat naar buiten om een foto te maken. Het is leuk om te zien wat voor verschillende mensen er aan boord zijn, zo is er ook een klein groepje Japanners die natuurlijk de grootste camera´s hebben en hun eigen tafel inmiddels opgeëist hebben. Rijke engelsen, relaxte Australiërs, twee leuke nederlandse meiden, een leuk Amerikaans stel en nog zo´n 5 andere lgezellige backpackers uit Amerika, Duitsland en zelfs Japan. Al snel vinden de jonge mensen elkaar en hebben we ons eigen clubje gevormd. Maar natuurlijk spreek je iedereen en hoor je vele reisverhalen van iedereen. Zo dacht een Australieër dat mijn paps deze reis zou hebben betaald voor mij, jaja…
De volgende ochtend werd ik wakker in Plenau Bay en opende ik mijn gordijn en zag ik mega ijsbergen om me heen. Zo ben ik werkelijk nog nooit wakker geworden. Niet veel later, zit ik in de zodiac voor een tocht door de baai . We varen langs gigantisch stukken drijfijs, bewonderen de gletcher van dichterbij. Ze noemen het ook wel de cemetery van de ijsblokken. Op één ijsblok ligt een zeehond en zo zien we na een tijdje een hele school met zeehonden, wel meer dan 30 bij elkaar die in de sneeuw in het water aan het spelen zijn. Geweldig om dit te zien. Volgens onze expeditieleider zijn het Leopard-seals. In eerste instantie zien ze er lief uit, maar dat zijn ze absoluut niet. Op hun menu staan pinguins en kleinere zeehonden, wat vreselijk is om aan te zien. Terug op de boot was iedereen zwaar onder de indruk van wat we gezien hebben die ochtend. Toen zetten we koers richting Petermann Island waar een klif was waar je omhoog kon klimmen en uitzicht had op nog meer ijs en tig pinguins om je heen. Als ik daar zit tussen al die pinguins, die eten bij elkaar schrarrelen of met elkaar aan het spelen zijn en dan met een uitzicht op de ijsbergen besef ik me weer even hoe bijzonder dit allemaal is. Vanuit die plaats gingen we naar Port Lockery waar een klein winkeltje en museum is en zelfs een klein postkantoortje. Uit mijn hoofd wist ik zo´n 9 adressen, dus over enige tijd zal er bij jullie een kaartje vanuit Antarctica in de bus zitten.
Na een geweldige dag op Antarctica werd bij terugkomst verteld dat we een BBQ hadden op het dek. Champagne, gluhwein, warme choc, heerlijk eten met een muziekje erbij in een prachtige baai, terwijl het sneeuwt. Tot in de late uurtjes drinken we baileys en gin tonics, zoals dat hier elke avond gaat;)
Die ochtend maakt mijn roommate me wakker dat er een prachtige sunrise is. In eerste instantie hoor ik haar niet, omdat ik mijn oordoppen nog in heb, zij snurkt ´s nachts vreselijk hard namelijk. In pyama lopen we naar het dek, wow, wat een uitzicht met die zon op al dat ijs. Het schittert voor mijn ogen. We zijn in een prachtige baai, voor mij één van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest. Met de zodiacs gaan we aan land en maken we een wandeling die zo mooi is. Uitzicht op de boot, het drijvende ijs, bergtoppen met ijs en sneeuw, gletchers en dit keer maar honderden pinguins. Daarna cruisen we met de zodiac langs eilandjes en zien we meer dan 12 walvissen. We kijken allemaal dezelfde kant op als er op datzelfde moment een walvis achter ons een mega jump in het water maakt. Helaas heeft niemand dit prachtige plaatje vast weten te leggen. Even later valt er een groot stuk ijs van de gletcher af wat een grote golf veroorzaakt, maar de walvissen gaan vrolijk door met waar ze mee bezig waren, ademen en af en toe verstoppertje met ons spelen. De zon schittert over het water, de lucht is strakblauw en zo varen een paar uurtjes langs ijsblokken, gletcher, walvissen en zeehonden . De pinguins springen naast ons als kikkers uit het water. Zij zwemmen hetzelfde als vliegende vissen. Een leopardseal luiert in de zon op een ijsblok. De walvissen showen hun tails. Wat een dag!
En dan kunnen we ook nog in bikini in het water springen wat misschien 1 graden celcius is. Natuurlijk doe ik dat! Even had ik het gevoel dat ik amper kon ademhalen, wat was het koud zeg. Daarna meteen een handdoek om me heen, de dokter die een shot wodka in onze handen drukt en een warme douche. Ja hoor de dokter van 65 jaar en de barman duiken nog even van 4 hoog in het water, ongelofelijk. ´s Avonds volgt er een Antarcticaquiz onder leiding van de dokter die zich verkleed heeft als pinguin en waarvan je je af en toe afvraagt ofdat die wel echt dokter is, aangezien die meer een soort van Mr Bean is.
De dag die volgt zetten we koers terug naar het noorden van Antarctica waar de overblijfselen van een vulkaan zijn en we een flinke wandeling kunnen maken rond deze vulkaan. Even had ik het gevoel dat ik op Nieuw Zeeland was en de Tongariro Crossing aan het wandelen was. Na een flinke klim hadden we een prachtig uitzicht en schoten we de mooie plaatjes. In de middag zagen we eilanden vol met zeehonden en de grote leopardseals en weer een ander soort pinguins. Alsof we er nog niet genoeg hadden gezien. Het blijft bijzonder om die pinguins te zien zwemmen in het water of ze zien rennen. Even later weer een walvis gespot, maar helaas na deze dag was het tijd om terug te gaan naar het noorden en koers te gaan zetten richting Ushuaia waar we pas ruim 48 uur later weer zouden zijn.
Die avond liggen we in bed en vraagt mijn roommate of ik al pinguins heb zien vliegen. Even dacht dat ik ze een grapje maakte of dat ze iets teveel had gedronken. Maar nee, het was een serieuze vraag. Zij dacht echt dat pinguins konden vliegen!
Op de terugweg doen we spelletjes, kletsen we wat en bekijken we de foto´s van iedereen. Daarnaast je buikje vol eten en daarna sporten in de gym of boek lezen in de libray;) Buiten op het dek zitten en genieten van de Shetland Eilanden, de laatste walvissen om ons heen zien en het laatste ijs spotten. Op de enerlaatste avond was er nog een photocontest waarbij prachtige foto´s waren die iedereen heeft gemaakt tijdens deze trip! Gelukkig is de Drake rustig nu en voel ik me kiplekker. Geen Drake shake, maar een Drake lake zoals ze dat hier zeggen. Nog even lekker nagenieten van deze voor mij mooiste koude plek op aarde!
Als snel volgde de laatste avond en was er een captain´s dinner waarbij iedereen bedankt werd. Wij waren namelijk de laatste boot van dit seizoen die naar Antarctic ging. De totaal 41-tellende crewleden hebben 4 maanden keihard gewerkt en hebben nu eindelijk vakantie. Geweldig om te zien met hoeveel passie al deze mensen werken. Iedereen sprak mooie woorden. Zo zei de hotelmanager, dat je na deze trip naar Antarctica je een gelukkiger mens bent en Antarctica voor altijd in je hart meedraagt.
Wat een avond en wat een mixed feelings. Ik wil niet van de boot af, wil liever terug naar Antarctica. Een avondje vol gezelligheid met iedereen. Een feestje op het panoramadek! Na een te kort nachtje het laatste ontbijt aan boord en toen was het tijd om afscheid te nemen van iedereen. Iets wat ik nooit leuk vind, maar het is weer tijd om verder te gaan. Na vele kroelen en afscheidszoenen ben ik naar mijn hostel in Ushiaia gegaan.
De captain, een stijve Deen, die gebroken engels spreekt deed ook nog zijn woordje deze morgen en liet door de radiozender We Are Sailing horen van Rod Stewart. Toen kreeg ik toch wel een beetje kippenvel.
Het voelt raar om terug te zijn en weer verder te moeten gaan met mijn reis. Ik wil jullie zo graag alles vertellen, maar ben ook benieuwd hoe het met jullie is. Na 10 dagen radiostilte heb ik zin om weer wat uit te Nederland te horen. Thanks voor jullie berichtjes! Op dit moment zit ik in Punta Arenas en morgenvroeg ga ik met de bus richting Puerto Natales. Ik ga naar Torres del Paine! Ik wil daar een trekking van 5 dagen of meer gaan doen. Hopelijk leuke mensen en duimen voor goed weer!
Liefs Lot
Ps. Krijg de helft van m'n foto`s maar geupload..Morgen de rest oke?!
Iphone werkt nog sneller dan mijn camera namelijk.
Een bijzonder moment, na ruim 48 uur varen op de Drake Passage, zette ik op 4 maart mijn eerste stappen op Antarctica! Opeens sta je tussen duizenden pinguins, zie je walvissen, zeehonden, ijs, sneeuw en de mooiste gletchers om je heen alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Echt die natuur, het dierenrijk en die ijslandschappen maken het zo ongelofelijk mooi! Geen auto´s, geen huizen, geen andere mensen, behalve wij; 68 passagiers en 41 mensen van de expeditie crew. Allemaal leuke mensen tussen de 23 jaar en 75 jaar met bijzondere verhalen. De meesten hebben al heel wat van de wereld gezien, anders ga je denk ik ook niet naar Antarctica. Maargoed dan moet ik ook nog eens toegeven dat ik me voor mijn idee echt in een 5-sterrenhotel bevond. Wat een luxe allemaal voor mij als simpele backpacker. Antarctica is de meest afgelegen, koudste, droogste en meest winderige plek op aarde. Het gebied is niet geschikt om bewoond te worden. De temperatuur was rond het vriespunt en wanneer de trip begon waanden we ons nog in een Artic storm, maar gelukkig werd het dag bij dag zonniger. Als je dan in de sneeuw zit met uitzicht over al dat ijs, pinguins om je heen, walvissen in de verte, besef ik dat dit één van de mooiste plekken ter wereld is waar ik ooit ben geweest!
Vrijdag 1 maart stond ik met m´n backpack in de haven van Ushuaia. Ik mocht aan boord van de Ocean Nova die al vele jaren richting Antarctica vaart. Ik werd uitgezwaaid door een leuk stel uit Canada die de rest van mijn spullen hebben gedragen, aangezien ik ook een skibroek en ski-jacket nodig had die ik mocht lenen van het meisje van de travelagency. Oerlelijk natuurlijk, qua mode lopen ze hier sowieso een paar jaar achter, maar wat maakt het uit, ik ga tenslotte naar Antarctica. Eenmaal op de boot werden meteen al m´n spullen naar mijn hut gebracht en ontmoette ik de crew van deze trip. Allemaal leuke mensen, die keihard werken en waarbij hun hart in Antarctica ligt. Aangekomen in mijn slaaphut liep ik meteen mijn kamergenoot uit New York, geboren in Birma tegen het lijf. Een ontzettend lief mens. Aan het einde van de middag vertrokken we dan eindelijk vanuit de haven onder luid getoeter en konden we gaan zwaaien, een waar Titanic tafereel ;)
Ik kijk om me heen en iedereen is foto´s aan het maken en ik denk alleen maar, hoe bijzonder het is dat ik nu toch echt naar dit 7e continent ga. De eerste uren varen we over het brede kanaal dat ons naar de open zee brengt. Langzaamaan heb ik geen bereik meer met mijn telefoon. Weg van de bewoonde wereld. Dan krijgen we nog een rondleiding, want stel nou dat er iets gebeurd aan boord, moeten we wel weten wat we moeten doen natuurlijk. Uiteindelijk verdwijnt het laatste stukje land in zicht en zijn we op de open zee. De twee dagen die volgen varen we over de Drake Passage, deze zee staat bekend om zijn wilde karakter. Ja hoor, ook ik werd zeeziek en niet zo´n beetje ook. Als ik iets anders deed dan gewoon liggen, kwam alles naar boven. De pillen die we hadden gekregen van de dokter die aan boord was, leken hun werk niet te doen bij mij. Het 4-gangen diner, de uitgebreide lunch en het engelse ontbijt moest ik aan m´n neus voorbij laten gaan. Gelukkig begon ik me de 2e dag wat beter te voelen, maar door die pillen voelde ik me enorm slaperig, waardoor ik de meeste tijd in mijn bed heb gespendeerd. Ondertussen waren er aan boord verschillende presentaties en lezingen over Antarctica door de expediti crew die allemaal hun eigen specialiteit hebben. De hele reis deelden zij hun kennis met ons, zo waren er biologen, historic, whalewatchers en mensen die een tijd onderzoek hebben gedaan op Antarctica en die daar tijdelijk dus hebben gewoond.
Dan wordt omgeroepen dat het eerste ijs in zicht is, zo snel als het kan ren ik naar buiten om foto´s te maken van het eerste ijs. Even later ziet een oplettende passagier de eerste walvis rond onze boot. Wauw! En dit is nog maar het begin van onze trip! Nog 1 nachtje slapen en dan zullen we onze eerste stappen op Antarctica zetten. Na een goed ontbijt gaan de rubberboten van boord en varen we met de zodiac aan land. Van verre horen we al het lawaai van de tienduizenden pinguins die hier nestelen. Ja, ik ben er! De pinguins gaan gewoon door met waar ze mee bezig waren en trekken zich niets van ons aan. Het lijkt bijna alsof we niet bestaan. Ze zijn niet bang voor de mens. Als we terug zijn op de boot na zeiknat geregend te zijn, horen we dat er een storm op komst is, dus dat we helaas niet meer aan land kunnen die dag. Maar dan tijdens het diner waarin iedereen druk door elkaar heen praat, worden er weer 2 walvissen gespot. Sommigen mensen vliegen zowat naar buiten om een foto te maken. Het is leuk om te zien wat voor verschillende mensen er aan boord zijn, zo is er ook een klein groepje Japanners die natuurlijk de grootste camera´s hebben en hun eigen tafel inmiddels opgeëist hebben. Rijke engelsen, relaxte Australiërs, twee leuke nederlandse meiden, een leuk Amerikaans stel en nog zo´n 5 andere lgezellige backpackers uit Amerika, Duitsland en zelfs Japan. Al snel vinden de jonge mensen elkaar en hebben we ons eigen clubje gevormd. Maar natuurlijk spreek je iedereen en hoor je vele reisverhalen van iedereen. Zo dacht een Australieër dat mijn paps deze reis zou hebben betaald voor mij, jaja…
De volgende ochtend werd ik wakker in Plenau Bay en opende ik mijn gordijn en zag ik mega ijsbergen om me heen. Zo ben ik werkelijk nog nooit wakker geworden. Niet veel later, zit ik in de zodiac voor een tocht door de baai . We varen langs gigantisch stukken drijfijs, bewonderen de gletcher van dichterbij. Ze noemen het ook wel de cemetery van de ijsblokken. Op één ijsblok ligt een zeehond en zo zien we na een tijdje een hele school met zeehonden, wel meer dan 30 bij elkaar die in de sneeuw in het water aan het spelen zijn. Geweldig om dit te zien. Volgens onze expeditieleider zijn het Leopard-seals. In eerste instantie zien ze er lief uit, maar dat zijn ze absoluut niet. Op hun menu staan pinguins en kleinere zeehonden, wat vreselijk is om aan te zien. Terug op de boot was iedereen zwaar onder de indruk van wat we gezien hebben die ochtend. Toen zetten we koers richting Petermann Island waar een klif was waar je omhoog kon klimmen en uitzicht had op nog meer ijs en tig pinguins om je heen. Als ik daar zit tussen al die pinguins, die eten bij elkaar schrarrelen of met elkaar aan het spelen zijn en dan met een uitzicht op de ijsbergen besef ik me weer even hoe bijzonder dit allemaal is. Vanuit die plaats gingen we naar Port Lockery waar een klein winkeltje en museum is en zelfs een klein postkantoortje. Uit mijn hoofd wist ik zo´n 9 adressen, dus over enige tijd zal er bij jullie een kaartje vanuit Antarctica in de bus zitten.
Na een geweldige dag op Antarctica werd bij terugkomst verteld dat we een BBQ hadden op het dek. Champagne, gluhwein, warme choc, heerlijk eten met een muziekje erbij in een prachtige baai, terwijl het sneeuwt. Tot in de late uurtjes drinken we baileys en gin tonics, zoals dat hier elke avond gaat;)
Die ochtend maakt mijn roommate me wakker dat er een prachtige sunrise is. In eerste instantie hoor ik haar niet, omdat ik mijn oordoppen nog in heb, zij snurkt ´s nachts vreselijk hard namelijk. In pyama lopen we naar het dek, wow, wat een uitzicht met die zon op al dat ijs. Het schittert voor mijn ogen. We zijn in een prachtige baai, voor mij één van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest. Met de zodiacs gaan we aan land en maken we een wandeling die zo mooi is. Uitzicht op de boot, het drijvende ijs, bergtoppen met ijs en sneeuw, gletchers en dit keer maar honderden pinguins. Daarna cruisen we met de zodiac langs eilandjes en zien we meer dan 12 walvissen. We kijken allemaal dezelfde kant op als er op datzelfde moment een walvis achter ons een mega jump in het water maakt. Helaas heeft niemand dit prachtige plaatje vast weten te leggen. Even later valt er een groot stuk ijs van de gletcher af wat een grote golf veroorzaakt, maar de walvissen gaan vrolijk door met waar ze mee bezig waren, ademen en af en toe verstoppertje met ons spelen. De zon schittert over het water, de lucht is strakblauw en zo varen een paar uurtjes langs ijsblokken, gletcher, walvissen en zeehonden . De pinguins springen naast ons als kikkers uit het water. Zij zwemmen hetzelfde als vliegende vissen. Een leopardseal luiert in de zon op een ijsblok. De walvissen showen hun tails. Wat een dag!
En dan kunnen we ook nog in bikini in het water springen wat misschien 1 graden celcius is. Natuurlijk doe ik dat! Even had ik het gevoel dat ik amper kon ademhalen, wat was het koud zeg. Daarna meteen een handdoek om me heen, de dokter die een shot wodka in onze handen drukt en een warme douche. Ja hoor de dokter van 65 jaar en de barman duiken nog even van 4 hoog in het water, ongelofelijk. ´s Avonds volgt er een Antarcticaquiz onder leiding van de dokter die zich verkleed heeft als pinguin en waarvan je je af en toe afvraagt ofdat die wel echt dokter is, aangezien die meer een soort van Mr Bean is.
De dag die volgt zetten we koers terug naar het noorden van Antarctica waar de overblijfselen van een vulkaan zijn en we een flinke wandeling kunnen maken rond deze vulkaan. Even had ik het gevoel dat ik op Nieuw Zeeland was en de Tongariro Crossing aan het wandelen was. Na een flinke klim hadden we een prachtig uitzicht en schoten we de mooie plaatjes. In de middag zagen we eilanden vol met zeehonden en de grote leopardseals en weer een ander soort pinguins. Alsof we er nog niet genoeg hadden gezien. Het blijft bijzonder om die pinguins te zien zwemmen in het water of ze zien rennen. Even later weer een walvis gespot, maar helaas na deze dag was het tijd om terug te gaan naar het noorden en koers te gaan zetten richting Ushuaia waar we pas ruim 48 uur later weer zouden zijn.
Die avond liggen we in bed en vraagt mijn roommate of ik al pinguins heb zien vliegen. Even dacht dat ik ze een grapje maakte of dat ze iets teveel had gedronken. Maar nee, het was een serieuze vraag. Zij dacht echt dat pinguins konden vliegen!
Op de terugweg doen we spelletjes, kletsen we wat en bekijken we de foto´s van iedereen. Daarnaast je buikje vol eten en daarna sporten in de gym of boek lezen in de libray;) Buiten op het dek zitten en genieten van de Shetland Eilanden, de laatste walvissen om ons heen zien en het laatste ijs spotten. Op de enerlaatste avond was er nog een photocontest waarbij prachtige foto´s waren die iedereen heeft gemaakt tijdens deze trip! Gelukkig is de Drake rustig nu en voel ik me kiplekker. Geen Drake shake, maar een Drake lake zoals ze dat hier zeggen. Nog even lekker nagenieten van deze voor mij mooiste koude plek op aarde!
Als snel volgde de laatste avond en was er een captain´s dinner waarbij iedereen bedankt werd. Wij waren namelijk de laatste boot van dit seizoen die naar Antarctic ging. De totaal 41-tellende crewleden hebben 4 maanden keihard gewerkt en hebben nu eindelijk vakantie. Geweldig om te zien met hoeveel passie al deze mensen werken. Iedereen sprak mooie woorden. Zo zei de hotelmanager, dat je na deze trip naar Antarctica je een gelukkiger mens bent en Antarctica voor altijd in je hart meedraagt.
Wat een avond en wat een mixed feelings. Ik wil niet van de boot af, wil liever terug naar Antarctica. Een avondje vol gezelligheid met iedereen. Een feestje op het panoramadek! Na een te kort nachtje het laatste ontbijt aan boord en toen was het tijd om afscheid te nemen van iedereen. Iets wat ik nooit leuk vind, maar het is weer tijd om verder te gaan. Na vele kroelen en afscheidszoenen ben ik naar mijn hostel in Ushiaia gegaan.
De captain, een stijve Deen, die gebroken engels spreekt deed ook nog zijn woordje deze morgen en liet door de radiozender We Are Sailing horen van Rod Stewart. Toen kreeg ik toch wel een beetje kippenvel.
Het voelt raar om terug te zijn en weer verder te moeten gaan met mijn reis. Ik wil jullie zo graag alles vertellen, maar ben ook benieuwd hoe het met jullie is. Na 10 dagen radiostilte heb ik zin om weer wat uit te Nederland te horen. Thanks voor jullie berichtjes! Op dit moment zit ik in Punta Arenas en morgenvroeg ga ik met de bus richting Puerto Natales. Ik ga naar Torres del Paine! Ik wil daar een trekking van 5 dagen of meer gaan doen. Hopelijk leuke mensen en duimen voor goed weer!
Liefs Lot
Ps. Krijg de helft van m'n foto`s maar geupload..Morgen de rest oke?!
Iphone werkt nog sneller dan mijn camera namelijk.
-
12 Maart 2013 - 04:22
Joyce:
Oh Lotte. Wat gaaaaf meid!!! Geniet geniet en geniet :-) -
12 Maart 2013 - 05:57
Geerte:
Echt super leuk (je ervaring, foto's). Veel plezier verder!
Liefs Geerte -
12 Maart 2013 - 07:31
Mariet:
In een woord geweldig,wat is het weer fijn om je belevenissen te lezen en je foto,s te zien
ik heb genoten.
X. -
12 Maart 2013 - 08:22
Eline:
Vet! echt die foto's zijn ongelofelijk.
Wat een ervaring!
btw: wij zijn vorige week al kampioen geworden :-)
x -
12 Maart 2013 - 08:26
Fleur:
Lot!!!!! wat gaaaaaaf, en wat weer een leuk reisverslag!!!! dikke kus -
12 Maart 2013 - 08:34
Christelan:
Lotte,
wat een KEI-MOOI reisverslag heb je er weer van gemaakt, ik geniet van je verhalen.
Geweldige ervaring Antartica, enjoy your trip!
xx Chrissie -
12 Maart 2013 - 09:42
Steef:
OMG!!!! Prachtig... Zeker een once-in-your-lifetime experience die elke f*cking peso meer dan dubbel en dwars waard is geweest! Ook in Puerto Natales kom je weer nieuwe leuke mensen tegen, ieder heeft zo zijn eigen verhaal, dat maakt reizen ook zo leuk! Good luck voor de komende 5 of 9 dagen zonder Iphone schat ;) xx -
12 Maart 2013 - 10:09
Tessy:
VET! -
12 Maart 2013 - 10:13
Dicky:
Ha Lotte,
Schitterend, wat een ervaren en schitterende foto,s.Fijne reis verder en geniet ervan.xx -
12 Maart 2013 - 11:27
Thea :
Wat een enorme ervaring Lotte , grandioos. Je verhaal en foto's zijn schitterend.
xx Thea
-
12 Maart 2013 - 11:49
Charlotte Joosten:
Ha Lotte, wat een ontzettend indrukwekkend verhaal en bijpassende plaatjes! Met als meest indrukwekkende natuurlijk je snurkende roommate... -
12 Maart 2013 - 11:56
Joyce Van Gelder:
geniet van je verhalen! en ik meende het echt dat ik als ik 40 jaar jonger was me je mee wilde
. geniet er maar van. Lieve groeten oyce van Gelder -
12 Maart 2013 - 16:55
Wendy Kieboom:
Super gaaf Lot! Leuk om te lezen en mee te beleven met die waanzinnige foto's erbij! X -
12 Maart 2013 - 17:00
Patty:
Waauw Lotte! wat een geweldige levenservaring!!
-
12 Maart 2013 - 17:02
Hannah:
Ha Lot, wat super leuk om jouw verhalen weer te lezen. En die foto's zijn helemaal geweldig! In het echt nog veel mooier natuurlijk. Dit is een ervaring die niemand jou kan afnemen... En dan die foto van die baby pinguïn... ahhhhhhh lieffff. Ben nu alweer benieuwd naar je volgende avonturen... Ik ga volgende week naar Parijs omdat ik het Parijs van Zuid-Amerika zo mis ;) Niet spannend, maar wel leuk haha. Enjoy XOXO
-
12 Maart 2013 - 17:45
Romy:
Hey Lottie, wat een top verhaal en super gave foto's!!
Dit moet echt zo'n bijzondere ervaring zijn geweest!
Hele dikke kus uit Breda! -
12 Maart 2013 - 19:36
Eline:
Wauw wauw wauw!!!
Zo jaloers!! Enjoy!
X -
12 Maart 2013 - 19:55
Emmie:
Heeey Zus
super mooi verhaal en mooie foto,s!
Leuk om al die beesten te te zien alleen zielig van die pinguin.
veel plezier nog!!! en tot snel!!!
Kus Emmie -
13 Maart 2013 - 00:01
Jan:
prachtig Lotte!!! -
13 Maart 2013 - 01:21
Annet:
Lotte,
Wat een geweldige ervaring, je verslag is gewoon genieten, ik zie het allemaal voor me zeker met die prachtige foto's. We blijven je volgen Lotte en over 2 maanden je verhalen!!
Liefs, Annet -
13 Maart 2013 - 07:48
Mascha:
Lot! Wat weer een prachtge belevenissen meid! Zo bijzonder!! Heel veel plezier nog!
xxx -
13 Maart 2013 - 10:52
Eefje:
Hee Lot,
Wat een bijzondere ervaring!! Je hebt het echt weer mooi beschreven!! Nou blijf maar lekker genieten van al deze mooie en bijzondere indrukken...Ik mis je wel hoor! Dikke kus -
13 Maart 2013 - 21:40
Leonie:
Gaaf Lot!! Idd geloof zo dat het 1 van de mooiste plekken op aarde is, die ongerepte natuur zo mooi.. Geniet er nog van!! Ben wel jaloers hoor;).. X -
14 Maart 2013 - 14:02
Jolanda:
Ha die lieve lot,
Wat een belevenissen meid, organiseer je als je terug bent een avondje om alles nog eens te vertellen en te laten zien, ik blijf foto's terug kijken, je hebt de quiz toch wel gewonnen hè??
Nog heel veel plezier xxxxx uit Gorinchem -
14 Maart 2013 - 14:06
Anouk:
Lot! Wat een ge-wel-dige ervaring!!
He hebt het weer super leuk geschreven :-)
Geniet nog van je reis! Xx
-
14 Maart 2013 - 14:13
Mirjan De Vos:
Hoi Lotte,
Wat een mooie foto's!! Zo te zien heb je beter weer gehad dan ik!!
Hoe was de Drake Pasage?!
Bizar he die walvissen!! Zo te zien heb je er volop van genoten!
Veel plezier verder en blijven genieten want voor je het weet is het voorbij!
Gr. Mirjan
-
14 Maart 2013 - 15:31
Corrie Rijgersberg:
Prachtig Lotte, wat een ervaring voor je en wat een schitterende foto's, nog veel reisplezier en tot horens, vele groeten van de dinsdag groep (van half 11) ruud doet het best goed hoor,lol -
14 Maart 2013 - 22:24
Cora:
hoi Lotte,wat een schitterende ervaring en mooie foto's en reisverslag
je schrijft het zo levendig dat het net lijkt alsof wij er zelf bij geweest zijn.
geniet verder van je trips!!!
groetjes Rieke en Cora -
15 Maart 2013 - 17:00
Sjanie Bijl:
het is echt zo geweldig dat je dit kan en mag mee maken dit is echt bijzonder genieten toch!
nog heel veel moois en een fijne tijd en een veilige reis groetjes en tot in de praktijk. -
15 Maart 2013 - 21:34
Carolien Van Krieken:
Hey Lotte! Zo zie ik je zelden en zo lees en zie ik al dit moois! :-) Klinkt echt als een waanzinnig avontuur en je foto's zijn super! Leuk om je avonturen te kunnen volgen. Heel veel reisgeluk gewenst! -
15 Maart 2013 - 21:51
Mirna:
Hey Lotte!
Echt geweldig, kippenvel bij het lezen verhaal. Je weet na al die jaren wel dat ik een beetje natuurgek ben en misschien had je toch gelijk, "mirna zoiets is echt! iets voor jouw". Super om al die wilde beesten in het echt te zien zoon kans krijg je niet zo vaak. Hier in Oude en Nieuwendijk gaat het zun gangetje. Saaie smerige winter. We hebben 2 heerlijke zonnige dagen gehad en waande ons in een iets te vroege lente, maar we zijn direct teruggefloten en het kwik daalde weer tot onder de nul. STOM is dat!
Naast een beetje wielrennen, boeven vangen, feb/maart verjaardagen en xinixavondjes geen bijzonderheden, alleen dat ik mij kleine blonde maatje toch wel mis!
Uitkijken jij. En die lief lijkende wilde beesten niet knuffelen!! ;)
Kus mirna -
17 Maart 2013 - 14:04
Mélanie:
Zo, dat ziet er echt geweldig uit zeg! Super dat het je is gelukt om aan boord te komen! Heel tof om zo dicht bij die beesten te kunnen komen.
Neem een hele goede tent mee als je in Torres del Paine gaat kamperen; of een hele slechte, want die waaien zo kapot namelijk :D Als je in het Hostel Internacional in Puerto Natales gaat overnachten: doe de groeten van Papelucho en Mélanie aan de baas Juan of z'n dochter Carolina ;) Veel plezier en goed weer gewenst!
Hoe is het trouwens afgelopen met je kiezen?!
Groetjes van Mélanie -
17 Maart 2013 - 15:04
Mélanie:
Ik bedoelde trouwens niet Hostal Internacional, maar Hostal Backpackers. Is een aanrader, omdat ze daar véél info hebben over Torres del Paine! Kunt er ook vanalles huren :) -
19 Maart 2013 - 23:39
Geralda:
Hé Lot, beetje late reactie, maar GEWELDIG natuurlijk. Leuk ook hoe je het beschrijft, ik zie het voor me... En wat een goede foto's, echt fantastisch. Vooral dat ijs dat helemaal lichtblauw is, ziet er zo geweldig uit, niet normaal. Alles zo mooi helder. Die foto met die walvis onder water?? Kan me voorstelen dat je echt heel blij bent dat je mee kon op die boot, ondanks de uit-de-mode-jas. :) Hier niks bijzonders, veel verloren :). En volgens mij mist Fleur je een beetje ;-)... Have fun! -
20 Maart 2013 - 11:23
Ans Vink (dinsdagmorgengroep Fitness):
Hi Lotte, ik heb eindelijk de tijd genomen om je verslagen te lezen en je foto's te bekijken. Meid, wat kan jij leuk schrijven, 't is alsof ik er bij ben, 'k heb er erg van genoten en wat fijn dat je naar Antarctica kon, zoiets maak je inderdaad nooit meer mee. Geniet ook van je verdere reis en groetjes van ons allemaal. We hebben het elke week over je, dat zal je wel voelen :-)
Groetjes, Ans -
22 Maart 2013 - 23:14
Astrid De Wolff:
hallo Lotte,
vannacht heb ik gedroomd dat je thuis was en mij je verhaal over Antartica wilde gaan vertellen.
Jammer, toen werd ik wakker.
Daarom vanavond eerst maar eens naar je belevenissen op de mail gekeken.
Gelukkig ben ik nu weer bij. Je zal nog zat te vertellen hebben als je weer thuis bent.
Geniet nog lekker verder!!
groetjes,
Astrid de Wolff -
05 April 2013 - 23:38
Patricia Westerdijk:
Hoi Lotte, we hebben je verslag gelezen. Het was echt geweldig.
Je lijkt Floortje Dessing wel,die was ook op Antartica,ik heb dat gezien.
Ik hoop dat je nog veel zult genieten, en we lezen het verslag wel weer.
Lotte heel veel groejes van: Patricia Westerdijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
