![IMG12761]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/947/275_800x600.jpg?r=1)
![IMG12691]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/947/277_800x600.jpg?r=0)
![IMG_4305[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/947/344_800x600.jpg?r=0)
Into Bolivia
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
14 April 2013 | Bolivia, La Paz
Buenos dias,
Sinds ik in Bolivia aan het reizen ben heb ik het gevoel dat ik midden in de film Into the Wild zit. Dan al de songs van Eddie Vedder erbij, die in de film te horen zijn en je waant je in een totaal andere wereld. Heerlijk om in een andere cultuur te zijn! Tranen in m'n ogen van de 3-daagse trip vanaf San Pedro da Atacama tot aan de zoutvlaktes in Uyuni! Gewoon omdat het zoo mooi is! En dan een trekking te paard van 2 dagen. Een stad waar een markt is, waar ik niet kan stoppen met shoppen. Tenslotte: Bredaas meisje in de jungle...
I love Bolivia!
Terug waar ik gebleven was: San Pedro da Atacama in Noord Chili. Hier in het midden van de dessert kun je heel goed de maan en alle sterren zien, zo ongelofelijk helder is het hier. Een dagje een mountainbike gehuurd met een Duitse jongen en een Duits meisje. Lekker op 2500 meter hoogte zo'n 40 km gefietst. Een meer waar je lekker kon zwemmen en even van de zon kon genieten. Daarna naar moonvalley geweest waar de zonsondergang te zien was in het midden van de dessert. En dan terug fietsen in het donker. Fietsverlichting en straatverlichting kennen ze niet hier! Maar wat gaaf om onder deze sterrenhemel te fietsen zeg..
De dag erna een tripje gewaagd naar Salar de Tara. Vulkanen, flamingo's, prachtige meren en die dessert hier is zo indrukwekkend. Alvast een voorproefje voor de trip naar Uyuni. Zo kon ik ook vast wat wennen aan de hoogte die straks soms zo'n 5500 meter zal zijn.
En dan de dag erna begint één van de mooiste trips hier! Soms kon ik m'n ogen niet geloven en vroeg ik Hannah, m'n Duitse maatje of ze even in mijn hand wilde knijpen. Soms zijn dingen gewoon echt zo bijzonder! En dat was deze 3-daagse trip vanaf de grens van Bolivia tot aan de zoutvlaktes in Uyuni. De foto's zeggen jullie vast meer:)
De mooiste meren zie je, wit, groen, blauw, geel, terracotta en de meest gekleurde: Laguna Colorado! Dan nog eens honderden flamingo's en geisers waarvan het water omhoog spuit. Vervolgd door canyons, vulkanen en gewoon het gevoel dat je in de dessert bent. Tenslotte de zoutvlakte die echt zo spierwit is en net zo groot is als de provincie Utrecht. Als het einde nadert zien we ook nog een treincemetery. Wat een trip!
3 dagen met 3 four-wheel-drive jeeps en totaal 18 mensen, allemaal uit Europa. Heerlijk eten, slapen in Refugio's in de middele of knowwhere. 's Nachts koelde het flink af, maar ook overdag was het de meeste tijd koud. Flinke hoogteverschillen hier, soms is het 3000 meter en soms meer dan 5000 meter. 's Avonds kaarten of yahtzee op z'n Zweeds. En dan was daar ook nog eens Nederlands stel en hij is ook fysio, fijn om het even over de audit te hebben zeg haha. Ja, ik denk ook aan jullie in Gorinchem:) Zij speelt ook volleybal en dat in Groningen..
Als we eenmaal in Uyuni zijn met iedereen gegeten. Tijd om gedag te zeggen, want ik neem de nachtbus naar Tupisa. Een plaatsje wat bekend staat om paardrijden! Echt een Western country plaatsje tussen de canyons en rode bergen. Ik heb na al het hiken en mountainbiken echt heel veel zin om paard te rijden. Het is mogelijk om een trektocht van 2 dagen doen te paard. Samen met een meisje alweer uit Zwitserland en onze guide. Ook al is het een tijdje geleden, voel ik me meteen thuis als ik mijn paard krijg toegewezen zo midden op de weg. Misschien had ik het niet moeten zeggen, dat ik wat ervaring heb, want natuurlijk krijg ik een paard wat pas 3 jaar oud is en nog niet zoveel gewend is. Een echte uitdaging! De tocht is prachtig langs de canyons en we rijden dwars door de rivieren heen. Het is alleen te moeilijk om foto's te maken. Ik zie mijn camera bijna het ravijn in vallen, als we door te smalle paadjes rijden langs de afgrond en ik wil even een kiekje maken. Heerlijk 2 dagen rijden door de natuur en besef me dan weer hoe relaxt paardrijden is. Het enige nadeel is dat ik mijn benen en billen voel. Ter herinnering voor mezelf; paardrijden is een sport;)
En tja dan word ik die avond even op de feiten gedrukt dat ik echt in Bolivia ben. Er gaan geen bussen meer, omdat er overal strikes zijn op de wegen. Nog maar een nachtje wachten, maar dan zijn er nog geen bussen naar Sucre en La Paz waar ik naartoe wil. Terug naar Uyuni is wel mogelijk, maar wanneer ik het kaartje heb gekocht komt er geen bus opdagen. Alle mensen om me heen lijken zich geen zorgen te maken. Tassen vol, kisten vol met fruit, gekleurde draagzakken op hun rug met kinderen of andere dingen. De vrouwen zijn zo traditioneel gekleed met 2 vlechten en een hoed, een rok en sokken uit het jaar nul, net als de sandalen. Toch heeft het iets speciaals. Voor hen is het de normaalste zaak van de wereld om uren te wachten tot er een bus komt. En als je je dan in je beste Spaans iets wilt vragen, lijken ze je niet echt te begrijpen...
Een paar uur later is de bus er eindelijk. Niet te vergelijken met bussen in Argentinië of Chili. Een stokoude bus, die elke 10 minuten een oververhitte motor heeft. Teveel mensen, te stoffig en geen airco natuurlijk. Overvol met spullen en het stinkt naar mensen. Een jong meisje naast me met een baby van bijna één jaar die ze borstvoeding geeft en die gedurende de nacht op mijn arm ligt in plaats van op haar schoot haha. Wel blijkt dit één van de mooiste busroutes te zijn wat betreft landschap en natuur. Denk maar niet dat er in Bolivia normale wegen zijn. Allemaal onverharde wegen, dus dat gaat lekker hobbel de bobbel. Bochtje in en bochtje uit, van slapen komt het niet. En tja af en toe ook doodsangsten als we zo dicht langs het ravijn rijden..
Zo gebeurd het dus dat er vlak voor onze bus een ander bus net niet in het ravijn valt. Maar wel schuin vast ligt in een greppel. Mensen klimmen gewoon uit de ramen. Gelukkig ben ik heelhuids in La Paz aangekomen:)
Leuk hostel gevonden en tijd om La Paz te verkennen. De geur, de kleuren, de drukte, de mensen; ik houd ervan! De vrouwen zijn nog traditioneel gekleed hier met 2 vlechten, een rok, sandalen en een felgekleurde draagzak waar ze van alles in meedragen. Er wordt van alles op straat verkocht. Veel armoede overal op straat. Een dagje helemaal losgaan met shoppen wat er te shoppen valt dan..
Dan besluit ik naar de jungle te gaan in het noorden van Bolivia; de Amazone. Rurrenbaque! De tip van Lieve om een tripje naar de jungle te regelen bij Mogli wat een hoogtepunt was van hun reis vorig jaar. Het vliegtuig genomen, aangezien de weg ernaar toe een ware death road schijnt te zijn, maar eveneens in het vliegtuig was het de vraag of we veilig zouden landen. Turbulentie en een hoop kabaal en dat met maar 20 mensen in het vliegtuig. Blij dat we veilig geland zijn, waan ik me in warme fohn. Wat ontzettend warm en benauwd hier. Dat ben ik niet meer gewend. Dan ga ik op zoek naar Mogli. Daar tref ik Nederlandse Laura die een paar jaar geleden ook aan het reizen was hier en op slag verliefd is geworden op Mogli, de man die tot zijn 12e in de jungle heeft geleefd. Nu hebben ze een baby gekregen en heeft zij het leven in het Brabantse Zundert opgezegd voor haar en een job in de office. Zij regelt een tripje in de jungle bij Mogli himself voor mij en 3 mensen uit Engeland en 1 meisje uit Duitsland.
Dat betekent dat we op pad gaan met de boot met niet al teveel spullen en na een 2 uurtjes varen worden we afgezet in de jungle. Mogli begint zijn levensverhaal te vertellen wat erg indrukwekkend is voor ons als westerlingen. Hij komt uit een gezin van 13 kinderen, weet niet hoe oud die is en Mogli is de naam die hem gegeven is doordat hij op pad ging met een toerist en die vond dat hij zoveel wist over de jungle en hem Mogli noemde. Eigenlijk hadden zijn ouders hem Kaiman genoemd, omdat die zo gek was op kaaimannen als kind, maar nu nog...
En zo starten we met cocaleaves op te zuigen, zodat we ons relaxter voelen, niet ziek zullen worden en minder last hebben van de moscuito's. Dan heb ik het niet over een paar muggen, maar echt over miljarden muggen. Aangekomen treffen we een stam die in de jungle leeft met kinderen en die geen elektriciteit hebben. Zo leren we pijl en boog schieten. Zien we hoe zij een panter slachten en het litteken van de man die als jongetje is aangevallen door een panter. De kinderen zijn geweldig en lopen continu achter ons aan..
We gaan de jungle verkennen en zo zien we allerlei natuurlijke middelen die overal voor gebruikt kunnen worden. Een soort van medicijnleer! Hij vertelt over zijn moeder die ernstig ziek is en hij neemt allerlei planten mee voor haar en nu voelt ze zich beter. Het deed me denken aan het boek puur natuur van ons mam!
Zo drinken we zuiver water uit een liaan. Plukken we kokosnoten, mango's, bananen en papaya. Leer ik hoe ik moet vissen. Altijd al geweten dat vissen te saai is voor mij. Niks doen in mijn ogen. De jongens zijn er iets beter in haha. 's Avonds bouwen we ons eigen kamp en maken we een vuurtje waar we op kunnen koken. Dan volgt er soort van spiritueel ritueel waarbij we cocoleaves gaan begraven, een speciaal drankje drinken en we doen een wens en dat allemaal rondom het vuur. Dat allemaal om moeder aarde te bedanken. Later in de avond gaan we een nachtwandeling maken en ruikt Mogli aapjes en ziet een baby alligator. Ongelofelijk hoe zijn zintuigen z'n werk doen. Natuurlijk wil ik die even vasthouden. Later zien we een tarequinda spider en die wil ik dan ook wel even gevoeld hebben, check de foto;)
Na een kort nachtje blijkt de volgende dag dat ik compleet lekgestoken ben door de muggen. Weliswaar draag ik een lange broek continu hier, maar op mijn billen is werkelijk waar een platform van rode bulten te vinden. Ongelofelijk! En ook mijn benen moeten eraan geloven. Je snapt niet waar ze vandaan komen en hoe ze het voor elkaar krijgen, maar muggen zijn slimmer dan je denkt. Een wandeling waarbij we ons eigen eten gaan verzamelen voor de lunch. Geloof me alles kun je gebruiken. In de middag gaan we sieraden maken. Net iets voor mij;) Opnieuw vissen en ondertussen krijgen we uitleg over hoe je de weg terug kunt vinden in de jungle, hoe herken je geuren en welke bomen worden waarvoor gebruikt. Nee het leven in de jungle is zo gemakkelijk nog niet.. Al helemaal niet als het begint te regen en niet zo'n klein beetje ook. We moeten ons eigen kamp maken. Om 19.30 liggen we in bed, want het stikt van de muggen. Als ik naar mezelf ruik, stink ik vreselijk. Eigenlijk voel ik me zo vies, maar denk maar niet dat er een douche te vinden is en zo word ik gedurende de nacht een paar keer wakker en voel ik dat ik in een plas water lig.. Op dat moment besef ik dat ik het hier echt geen week vol kan houden als echte westerling..
Na 15 uur regen stopt het eindelijk met regenen en kunnen we onze spullen drogen. Eten maken en ons een beetje wassen in de rivier. Het leven in de jungle is hard! Ben dan ook blij als we die avond terug gaan naar het kamp van de mensen die hier leven en de volgende ochtend met de boot (lees: houten sloep) terug gaan naar Rurrenabaque!
Douchen is het eerste wat ik wil doen! En antihistaminepillen kopen tegen de jeuk van zo'n 500 moscuitobites over mijn gehele lichaam.
Dan gaan we naar de pampa's. Een gebied in de Amazone waar je veel wildlife kunt zien. Waar in de jungle geen toerist is te vinden, zien we er hier wat meer. Aapjes zoeken, slangen, alligators, kaaimannen, annaconda's, dolfijnen en ga zo maar door. Birdwatching was ook nog mogelijk, maar als iets saai is, is het naar vogels zoeken naar mijn mening. Met roze dolfijnen zwemmen lijkt me wel wat. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is vertellen ze me doodleuk dat aan de rand van het water wel alligators en kaaimannen zitten, maar als er dolfijnen in de buurt zijn, doen ze niks. En zeker zullen ze niet naar het middelpunt van de kreek komen. Oke! Let's go! De Engelsen en Duitser blijven in de boot. Maarja ik wil die dolfijnen wel even voelen en zien. Zo spring ik in het bruine en niet heldere water, geef ik mijn camera aan onze gids. Domdom, want gidsen zijn zo slecht in foto's maken.. Echt, ogen dicht, zonder dolfijn, sta ik zelf niet in beeld... Haha, echt dramatisch! Maar het was leuk om met de dolfijnen te zwemmen. Bizar dat ze rose zijn, zo dichtbij alligators en kaaimannen leven en in bruin water kreekjes leven. Tijd voor de sunset en om even lekker te relaxen in een hangmat. In de avond vertrekken we opnieuw om kaaimannen en alligators te spotten. Genoeg te vinden hier. De volgende dag zien we aapjes en vinden we een Annaconda! Zeer zeldzaam die te vinden hier in dit seizoen. Vissen we Piranha's, weer geen succes voor mij. Na 2 daagjes varen in de pampa's is het tijd om terug te gaan naar Rurrenabaque en vlieg ik een dag later terug naar La Paz!
Goodbye zeggen is niet mij ding. Nog even gedag zeggen tegen Laura. Knap dat zij hier kan leven, petje af. Groetjes voor jullie Steef en Lieve!
De vlucht terug is prachtig! Bergen, sneeuw, jungle en de krottenwijken van La Paz. Wat is Bolivia toch een divers land. Echt van alle markten zijn ze hier thuis. Gelukkig was de vlucht terug wat veiliger:)
Terug in het drukke La Paz. Tijd om wat souvenirs te shoppen en van 21 graden te genieten op zo'n 3600 meter hoogte. Nog een leuke stadswandeling gedaan. Dan kom ik 's Avonds terug in mijn hostel, spreekt een Nederlandse jongen me aan en blijkt die uit Sleeuwijk te komen. Kleine wereld!
Na een gezellige avond in het hostel besef ik me dat ik echt nog maar een kleine 2 weken voor de boeg heb om Peru te zien. Veel te kort en de tijd gaat veel te snel. Het reizen is zo relaxt, maarja zo is het leven nu eenmaal niet...
Dus ik neem zo snel mogelijk de bus naar Peru! Overal in Bolivia zijn strikes op de wegen, dus een stop in Lake Titicaca is uitgesloten. Op weg naar Cusco!
Natuurlijk hoop ik nog een stukje te schrijven voordat ik terugvlieg, maar voor mij begint de tijd nu echt te dringen, dus wil mijn tijd goed besteden en achter de computer zitten en wachten tot m'n foto's zijn geupgeload is niet mijn hobby;). In tegendeel! Jullie reacties, mailtjes en berichtjes zijn echt super! Thanks daarvoor!
Tot over een paar weekjes! Dan neem ik de zon mee;)
Liefs Lot
Sorry foto's uploaden werkt hier niet op de computer.. Als ik maandag terug ben in Cusco ga ik naar een internetcafe om ze up te loaden. Dit zijn een paar foto's die ik met mijn iPhone genomen heb...
Sinds ik in Bolivia aan het reizen ben heb ik het gevoel dat ik midden in de film Into the Wild zit. Dan al de songs van Eddie Vedder erbij, die in de film te horen zijn en je waant je in een totaal andere wereld. Heerlijk om in een andere cultuur te zijn! Tranen in m'n ogen van de 3-daagse trip vanaf San Pedro da Atacama tot aan de zoutvlaktes in Uyuni! Gewoon omdat het zoo mooi is! En dan een trekking te paard van 2 dagen. Een stad waar een markt is, waar ik niet kan stoppen met shoppen. Tenslotte: Bredaas meisje in de jungle...
I love Bolivia!
Terug waar ik gebleven was: San Pedro da Atacama in Noord Chili. Hier in het midden van de dessert kun je heel goed de maan en alle sterren zien, zo ongelofelijk helder is het hier. Een dagje een mountainbike gehuurd met een Duitse jongen en een Duits meisje. Lekker op 2500 meter hoogte zo'n 40 km gefietst. Een meer waar je lekker kon zwemmen en even van de zon kon genieten. Daarna naar moonvalley geweest waar de zonsondergang te zien was in het midden van de dessert. En dan terug fietsen in het donker. Fietsverlichting en straatverlichting kennen ze niet hier! Maar wat gaaf om onder deze sterrenhemel te fietsen zeg..
De dag erna een tripje gewaagd naar Salar de Tara. Vulkanen, flamingo's, prachtige meren en die dessert hier is zo indrukwekkend. Alvast een voorproefje voor de trip naar Uyuni. Zo kon ik ook vast wat wennen aan de hoogte die straks soms zo'n 5500 meter zal zijn.
En dan de dag erna begint één van de mooiste trips hier! Soms kon ik m'n ogen niet geloven en vroeg ik Hannah, m'n Duitse maatje of ze even in mijn hand wilde knijpen. Soms zijn dingen gewoon echt zo bijzonder! En dat was deze 3-daagse trip vanaf de grens van Bolivia tot aan de zoutvlaktes in Uyuni. De foto's zeggen jullie vast meer:)
De mooiste meren zie je, wit, groen, blauw, geel, terracotta en de meest gekleurde: Laguna Colorado! Dan nog eens honderden flamingo's en geisers waarvan het water omhoog spuit. Vervolgd door canyons, vulkanen en gewoon het gevoel dat je in de dessert bent. Tenslotte de zoutvlakte die echt zo spierwit is en net zo groot is als de provincie Utrecht. Als het einde nadert zien we ook nog een treincemetery. Wat een trip!
3 dagen met 3 four-wheel-drive jeeps en totaal 18 mensen, allemaal uit Europa. Heerlijk eten, slapen in Refugio's in de middele of knowwhere. 's Nachts koelde het flink af, maar ook overdag was het de meeste tijd koud. Flinke hoogteverschillen hier, soms is het 3000 meter en soms meer dan 5000 meter. 's Avonds kaarten of yahtzee op z'n Zweeds. En dan was daar ook nog eens Nederlands stel en hij is ook fysio, fijn om het even over de audit te hebben zeg haha. Ja, ik denk ook aan jullie in Gorinchem:) Zij speelt ook volleybal en dat in Groningen..
Als we eenmaal in Uyuni zijn met iedereen gegeten. Tijd om gedag te zeggen, want ik neem de nachtbus naar Tupisa. Een plaatsje wat bekend staat om paardrijden! Echt een Western country plaatsje tussen de canyons en rode bergen. Ik heb na al het hiken en mountainbiken echt heel veel zin om paard te rijden. Het is mogelijk om een trektocht van 2 dagen doen te paard. Samen met een meisje alweer uit Zwitserland en onze guide. Ook al is het een tijdje geleden, voel ik me meteen thuis als ik mijn paard krijg toegewezen zo midden op de weg. Misschien had ik het niet moeten zeggen, dat ik wat ervaring heb, want natuurlijk krijg ik een paard wat pas 3 jaar oud is en nog niet zoveel gewend is. Een echte uitdaging! De tocht is prachtig langs de canyons en we rijden dwars door de rivieren heen. Het is alleen te moeilijk om foto's te maken. Ik zie mijn camera bijna het ravijn in vallen, als we door te smalle paadjes rijden langs de afgrond en ik wil even een kiekje maken. Heerlijk 2 dagen rijden door de natuur en besef me dan weer hoe relaxt paardrijden is. Het enige nadeel is dat ik mijn benen en billen voel. Ter herinnering voor mezelf; paardrijden is een sport;)
En tja dan word ik die avond even op de feiten gedrukt dat ik echt in Bolivia ben. Er gaan geen bussen meer, omdat er overal strikes zijn op de wegen. Nog maar een nachtje wachten, maar dan zijn er nog geen bussen naar Sucre en La Paz waar ik naartoe wil. Terug naar Uyuni is wel mogelijk, maar wanneer ik het kaartje heb gekocht komt er geen bus opdagen. Alle mensen om me heen lijken zich geen zorgen te maken. Tassen vol, kisten vol met fruit, gekleurde draagzakken op hun rug met kinderen of andere dingen. De vrouwen zijn zo traditioneel gekleed met 2 vlechten en een hoed, een rok en sokken uit het jaar nul, net als de sandalen. Toch heeft het iets speciaals. Voor hen is het de normaalste zaak van de wereld om uren te wachten tot er een bus komt. En als je je dan in je beste Spaans iets wilt vragen, lijken ze je niet echt te begrijpen...
Een paar uur later is de bus er eindelijk. Niet te vergelijken met bussen in Argentinië of Chili. Een stokoude bus, die elke 10 minuten een oververhitte motor heeft. Teveel mensen, te stoffig en geen airco natuurlijk. Overvol met spullen en het stinkt naar mensen. Een jong meisje naast me met een baby van bijna één jaar die ze borstvoeding geeft en die gedurende de nacht op mijn arm ligt in plaats van op haar schoot haha. Wel blijkt dit één van de mooiste busroutes te zijn wat betreft landschap en natuur. Denk maar niet dat er in Bolivia normale wegen zijn. Allemaal onverharde wegen, dus dat gaat lekker hobbel de bobbel. Bochtje in en bochtje uit, van slapen komt het niet. En tja af en toe ook doodsangsten als we zo dicht langs het ravijn rijden..
Zo gebeurd het dus dat er vlak voor onze bus een ander bus net niet in het ravijn valt. Maar wel schuin vast ligt in een greppel. Mensen klimmen gewoon uit de ramen. Gelukkig ben ik heelhuids in La Paz aangekomen:)
Leuk hostel gevonden en tijd om La Paz te verkennen. De geur, de kleuren, de drukte, de mensen; ik houd ervan! De vrouwen zijn nog traditioneel gekleed hier met 2 vlechten, een rok, sandalen en een felgekleurde draagzak waar ze van alles in meedragen. Er wordt van alles op straat verkocht. Veel armoede overal op straat. Een dagje helemaal losgaan met shoppen wat er te shoppen valt dan..
Dan besluit ik naar de jungle te gaan in het noorden van Bolivia; de Amazone. Rurrenbaque! De tip van Lieve om een tripje naar de jungle te regelen bij Mogli wat een hoogtepunt was van hun reis vorig jaar. Het vliegtuig genomen, aangezien de weg ernaar toe een ware death road schijnt te zijn, maar eveneens in het vliegtuig was het de vraag of we veilig zouden landen. Turbulentie en een hoop kabaal en dat met maar 20 mensen in het vliegtuig. Blij dat we veilig geland zijn, waan ik me in warme fohn. Wat ontzettend warm en benauwd hier. Dat ben ik niet meer gewend. Dan ga ik op zoek naar Mogli. Daar tref ik Nederlandse Laura die een paar jaar geleden ook aan het reizen was hier en op slag verliefd is geworden op Mogli, de man die tot zijn 12e in de jungle heeft geleefd. Nu hebben ze een baby gekregen en heeft zij het leven in het Brabantse Zundert opgezegd voor haar en een job in de office. Zij regelt een tripje in de jungle bij Mogli himself voor mij en 3 mensen uit Engeland en 1 meisje uit Duitsland.
Dat betekent dat we op pad gaan met de boot met niet al teveel spullen en na een 2 uurtjes varen worden we afgezet in de jungle. Mogli begint zijn levensverhaal te vertellen wat erg indrukwekkend is voor ons als westerlingen. Hij komt uit een gezin van 13 kinderen, weet niet hoe oud die is en Mogli is de naam die hem gegeven is doordat hij op pad ging met een toerist en die vond dat hij zoveel wist over de jungle en hem Mogli noemde. Eigenlijk hadden zijn ouders hem Kaiman genoemd, omdat die zo gek was op kaaimannen als kind, maar nu nog...
En zo starten we met cocaleaves op te zuigen, zodat we ons relaxter voelen, niet ziek zullen worden en minder last hebben van de moscuito's. Dan heb ik het niet over een paar muggen, maar echt over miljarden muggen. Aangekomen treffen we een stam die in de jungle leeft met kinderen en die geen elektriciteit hebben. Zo leren we pijl en boog schieten. Zien we hoe zij een panter slachten en het litteken van de man die als jongetje is aangevallen door een panter. De kinderen zijn geweldig en lopen continu achter ons aan..
We gaan de jungle verkennen en zo zien we allerlei natuurlijke middelen die overal voor gebruikt kunnen worden. Een soort van medicijnleer! Hij vertelt over zijn moeder die ernstig ziek is en hij neemt allerlei planten mee voor haar en nu voelt ze zich beter. Het deed me denken aan het boek puur natuur van ons mam!
Zo drinken we zuiver water uit een liaan. Plukken we kokosnoten, mango's, bananen en papaya. Leer ik hoe ik moet vissen. Altijd al geweten dat vissen te saai is voor mij. Niks doen in mijn ogen. De jongens zijn er iets beter in haha. 's Avonds bouwen we ons eigen kamp en maken we een vuurtje waar we op kunnen koken. Dan volgt er soort van spiritueel ritueel waarbij we cocoleaves gaan begraven, een speciaal drankje drinken en we doen een wens en dat allemaal rondom het vuur. Dat allemaal om moeder aarde te bedanken. Later in de avond gaan we een nachtwandeling maken en ruikt Mogli aapjes en ziet een baby alligator. Ongelofelijk hoe zijn zintuigen z'n werk doen. Natuurlijk wil ik die even vasthouden. Later zien we een tarequinda spider en die wil ik dan ook wel even gevoeld hebben, check de foto;)
Na een kort nachtje blijkt de volgende dag dat ik compleet lekgestoken ben door de muggen. Weliswaar draag ik een lange broek continu hier, maar op mijn billen is werkelijk waar een platform van rode bulten te vinden. Ongelofelijk! En ook mijn benen moeten eraan geloven. Je snapt niet waar ze vandaan komen en hoe ze het voor elkaar krijgen, maar muggen zijn slimmer dan je denkt. Een wandeling waarbij we ons eigen eten gaan verzamelen voor de lunch. Geloof me alles kun je gebruiken. In de middag gaan we sieraden maken. Net iets voor mij;) Opnieuw vissen en ondertussen krijgen we uitleg over hoe je de weg terug kunt vinden in de jungle, hoe herken je geuren en welke bomen worden waarvoor gebruikt. Nee het leven in de jungle is zo gemakkelijk nog niet.. Al helemaal niet als het begint te regen en niet zo'n klein beetje ook. We moeten ons eigen kamp maken. Om 19.30 liggen we in bed, want het stikt van de muggen. Als ik naar mezelf ruik, stink ik vreselijk. Eigenlijk voel ik me zo vies, maar denk maar niet dat er een douche te vinden is en zo word ik gedurende de nacht een paar keer wakker en voel ik dat ik in een plas water lig.. Op dat moment besef ik dat ik het hier echt geen week vol kan houden als echte westerling..
Na 15 uur regen stopt het eindelijk met regenen en kunnen we onze spullen drogen. Eten maken en ons een beetje wassen in de rivier. Het leven in de jungle is hard! Ben dan ook blij als we die avond terug gaan naar het kamp van de mensen die hier leven en de volgende ochtend met de boot (lees: houten sloep) terug gaan naar Rurrenabaque!
Douchen is het eerste wat ik wil doen! En antihistaminepillen kopen tegen de jeuk van zo'n 500 moscuitobites over mijn gehele lichaam.
Dan gaan we naar de pampa's. Een gebied in de Amazone waar je veel wildlife kunt zien. Waar in de jungle geen toerist is te vinden, zien we er hier wat meer. Aapjes zoeken, slangen, alligators, kaaimannen, annaconda's, dolfijnen en ga zo maar door. Birdwatching was ook nog mogelijk, maar als iets saai is, is het naar vogels zoeken naar mijn mening. Met roze dolfijnen zwemmen lijkt me wel wat. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is vertellen ze me doodleuk dat aan de rand van het water wel alligators en kaaimannen zitten, maar als er dolfijnen in de buurt zijn, doen ze niks. En zeker zullen ze niet naar het middelpunt van de kreek komen. Oke! Let's go! De Engelsen en Duitser blijven in de boot. Maarja ik wil die dolfijnen wel even voelen en zien. Zo spring ik in het bruine en niet heldere water, geef ik mijn camera aan onze gids. Domdom, want gidsen zijn zo slecht in foto's maken.. Echt, ogen dicht, zonder dolfijn, sta ik zelf niet in beeld... Haha, echt dramatisch! Maar het was leuk om met de dolfijnen te zwemmen. Bizar dat ze rose zijn, zo dichtbij alligators en kaaimannen leven en in bruin water kreekjes leven. Tijd voor de sunset en om even lekker te relaxen in een hangmat. In de avond vertrekken we opnieuw om kaaimannen en alligators te spotten. Genoeg te vinden hier. De volgende dag zien we aapjes en vinden we een Annaconda! Zeer zeldzaam die te vinden hier in dit seizoen. Vissen we Piranha's, weer geen succes voor mij. Na 2 daagjes varen in de pampa's is het tijd om terug te gaan naar Rurrenabaque en vlieg ik een dag later terug naar La Paz!
Goodbye zeggen is niet mij ding. Nog even gedag zeggen tegen Laura. Knap dat zij hier kan leven, petje af. Groetjes voor jullie Steef en Lieve!
De vlucht terug is prachtig! Bergen, sneeuw, jungle en de krottenwijken van La Paz. Wat is Bolivia toch een divers land. Echt van alle markten zijn ze hier thuis. Gelukkig was de vlucht terug wat veiliger:)
Terug in het drukke La Paz. Tijd om wat souvenirs te shoppen en van 21 graden te genieten op zo'n 3600 meter hoogte. Nog een leuke stadswandeling gedaan. Dan kom ik 's Avonds terug in mijn hostel, spreekt een Nederlandse jongen me aan en blijkt die uit Sleeuwijk te komen. Kleine wereld!
Na een gezellige avond in het hostel besef ik me dat ik echt nog maar een kleine 2 weken voor de boeg heb om Peru te zien. Veel te kort en de tijd gaat veel te snel. Het reizen is zo relaxt, maarja zo is het leven nu eenmaal niet...
Dus ik neem zo snel mogelijk de bus naar Peru! Overal in Bolivia zijn strikes op de wegen, dus een stop in Lake Titicaca is uitgesloten. Op weg naar Cusco!
Natuurlijk hoop ik nog een stukje te schrijven voordat ik terugvlieg, maar voor mij begint de tijd nu echt te dringen, dus wil mijn tijd goed besteden en achter de computer zitten en wachten tot m'n foto's zijn geupgeload is niet mijn hobby;). In tegendeel! Jullie reacties, mailtjes en berichtjes zijn echt super! Thanks daarvoor!
Tot over een paar weekjes! Dan neem ik de zon mee;)
Liefs Lot
Sorry foto's uploaden werkt hier niet op de computer.. Als ik maandag terug ben in Cusco ga ik naar een internetcafe om ze up te loaden. Dit zijn een paar foto's die ik met mijn iPhone genomen heb...
-
14 April 2013 - 09:15
Tanja:
Hey meis! Wat jij allemaal meemaakt joh... Teveel om op te noemen!voor mij klinkt het even als een ver van mijn bed show met die dikke buik:-) ben reuze benieuwd naar de foto's! Kus -
14 April 2013 - 10:28
Joëlle:
Hey wijfie! Geweldig genoten weer van jouw avontuur hier op de zondag morgen... Geniet van je laatste weekjes!!! Xx -
14 April 2013 - 10:56
Cornelieke:
Hoi Lotte,
Leuk om te lezen hoe je daar geniet. Wat een bijzondere dingen maak jij mee zeg. Geweldig gewoon. Je schrijft er ook heel beeldend over. Geniet nog de laatste weken! -
14 April 2013 - 11:44
Els:
Hallo Lotte,
Wat heb ik weer genoten van je verslag, heb het drie keer gelezen :-))) want je maakt zoveel mee. Nog twee weekjes en dan begint het gewone leven weer,en dan weer sparen voor de volgende reis.
Groetjes -
14 April 2013 - 12:18
Janine:
Ha Lotte,wat geweldig toch weer om je verhaal te lezen.
Geniet er nog van de laatste weken.
Groetjes. -
14 April 2013 - 13:51
Mentari:
Owwww wat geniet je daar!!!:) super leuk om terug te lezenen wat een gave fotooosssss!!!! Als je terug bent wil ik alles horeeee kuskus -
14 April 2013 - 14:36
Hans Van Rooij:
Hoi Lotte,
Je verhalen laten zich lezen als een mooi en spannend boek!
Heel wat mensen zijn jaloers op je; maar jij heb het dan toch maar gedaan!!
Geniet van de laatste weken en vergeet vooral de zon niet mee te nemen... -
14 April 2013 - 15:22
Fleur:
Lot! Tranen in mijn ogen bij het lezen van je reis verhalen... Nog meer behoefte ook te gaan.. Echt zoo goed van je en fijn dat je bent gegaan! Ik mis je wel xxxxx -
14 April 2013 - 16:14
Mariet:
Lieve Lot , Het was weer geweldig om je verhaal te lezen ,het leek wel of ik met je mee was
zoveel mooie spannende en enge dingen die je mee maakt ik zou er ook wel bij willen zijn.
liefs,X
-
14 April 2013 - 22:22
Romy:
Hey lottie, wat een top verhaal weer, benieuwd naar de rest van de foto's!!
Geniet nog van alles de komende 2 weken, xx uit Breda -
14 April 2013 - 22:39
Eefje:
Wow Lot...Wat een mooi en uitgebreid verhaal!Het klinkt echt bijzonder allemaal..Geniet nog van de laatste weken!! Kijk er naar uit om je weer te zien en bij te kletsen!!! Dikke kus -
15 April 2013 - 10:44
Dicky:
Lieve Lot,
Reis zo heerlijk met je mee( je zou goed boeken kunnen schrijven), gewoon thuis achter pc.
Geweldig wat jij allemaal aanschouwd hebt!! Schitterende taferelen, ervaren wat jungle is....
Geniet ook van Peru. En hou de zon vast hierheen. x -
15 April 2013 - 20:53
Steef:
Zooooo grappig het lijkt wel of ik mijn eigen waarbenjij terug lees!
Flink genieten die laatste 2 weken want het cliché is helaas waar; time flies when you are having fun!
Xx -
15 April 2013 - 21:54
Jolanda Van Ooijen:
Lieve lot,
Och wat maak jij toch allemaal mee, je moet straks 1 maand bijkomen, vertel ik Martine wel, zie ik op Steijndeld.... Wat gaaf dat je nu naar Cusco gaat, ga je Anika opzoeken, wel foto's maken van mijn vriendinnetje hoor. Neem je een leuke hangmat mee, hebben ze daar in overvloed!!!! Nou meid veel plezier en geniet nog ff xxxxx jo -
16 April 2013 - 12:45
Christian De Graaff:
Nu weet ik het zeker. Je moet voor national geografic gaan werken! Mooi reisverslag weer! -
16 April 2013 - 19:25
Patrick:
Te vet... -
17 April 2013 - 08:11
Marjolein:
Whhaauw Lot, iedere keer weer een super leuk verhaal en de foto's zijn nog veel mooier!
Wat zie jij veel! Geniet er nog maar even van, kus marjolein -
18 April 2013 - 22:58
Emmie:
Heey Lot
ik heb nu eidelijk het verhaal helemaal afgelezen de foto,s zijn wat makkelijker te onthouden leuke foto,s met de jungle kinderen en op die zoutvlaktes met je mooie boek!!! geniet nog van je laatste daagjes en tot snel!!!!!!
Kus Emmie -
19 April 2013 - 18:22
Geralda:
Hé Lot, wat een GEWELDIGE foto's weer!! Het verhaal is ook natuurlijk heel leuk om te lezen elke keer, maar die foto's maken het wel af :-)! Die met die SPIN!! Respect...! -
20 April 2013 - 23:20
Coortje:
net als je verhalen zijn ook deze keer je foto's veelzeggend
geniet van je laatste dagen !!
groetjes(helaas vanuit Nijmegen)
Rieke en Cora -
21 April 2013 - 21:37
Astrid:
Hallo Lotte, het is weer een avondvullend programma van jou.
Heerlijk om weer bij te zijn met lezen en foto's bekijken. Ik geniet er van.
Nog effies en ik zie je weer op de Oudendijk. Goeie thuisreis.
Astrid -
22 April 2013 - 22:07
Oma En Opa:
Mooie foto,s! prachtig.
Goede thuisreis groeten van os
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
